ေလယာဥ္ပ်က္တစ္စီးလိုေဝါခနဲထိုးဆင္းလာတဲ႔ အကုသိုလ္ေတြပါ
တံစက္ၿမိတ္ေပၚ တစက္စက္စီးက်ေနတဲ႔ ေနေရာင္လို တစ္ဘဝလံုးစိတ္ပူနာနဲ႔ စိုရႊဲခဲ႔ရတဲ႔မ်ိဳးဆက္
ကုလားအုတ္တစ္ေကာင္လို သဲပူပူေပၚ မတ္မတ္ရပ္ႏိူင္ဖို႔
ကိုယ္႔ကိုယ္က်င္႔တရားကို ကိုယ္႔ဖဝါးမွာ ဘယ္အခ်ိန္ထိ သံမိႈစြဲထားရမလဲ
ယံုႀကည္တယ္ ေမြးရာပါေသြးဆာေနတဲ႔ဓားမရွိဘူး
ယံုႀကည္တယ္ က်မ္းစာလာရန္ရွာေနတဲ႔တရားမရွိဘူး
ဓားလိုထက္ရွတဲ႔ ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြးနဲ႔ တရားကိုဆက္သဖို႔
ရန္လိုစိတ္ကို သတ္ၿဖတ္ပစ္ရမယ္
အခုေတာ႔ ၿပည္တြင္းစစ္ႀကီးက ၿပည္သူအေပၚ ကမၻာပ်က္မီးလို စြဲေလာင္တယ္
ဆင္းရဲတြင္းက ဂုဏ္သိကၡာကို ဇိမ္ေခါင္းလို ဆြဲေဆာင္တယ္
ငါတို႔ဟာ အညြန္႔ခုတ္ခံထားရတဲ႔အပင္ အၿမစ္ႏႈတ္ခံထားရတဲ႔အပြင္႔
လမ္းမရွိတဲ႔ခရီးမွာ က်ည္မရွိတဲ႔ေသနတ္နဲ႔ ေလာကဓံကို ဘယ္လိုပစ္ခ်လိုက္ရမလဲ
ကိုယ့္ရင္ဝထဲစိုက္ေနတဲ႔ဓားေလာက္ ဘယ္ဓားမွ အႏၱရာယ္မႀကီးဘူး
ကိုယ့္ဦးေခါင္းေပၚေတာက္ေနတဲ႔မီးေလာက္ ဘယ္မီးမွ အပူမႀကီးဘူး
Tuesday, March 3, 2015
စိတ္ခတ္ေက်ာက္ ၃
စိတ္ခတ္ေက်ာက္ ၁
သတ္ကြင္းထဲကအထိအရွကို ဓားတစ္စင္းလိုဆြဲထုတ္လိုက္မိတယ္
လည္မ်ိဳထဲဓားေႏွာင္႔ရိုးထိစိုက္ဝင္ေနတဲ႔ဓားကိုဆြဲထုတ္လိုက္သလိုမ်ိဳး
လူ႔ဘဝဟာလက္ေဆာင္တစ္ခုဆိုရင္ ကိုယ္႔ရဲ႕ဆာေလာင္မႈကဗလာ
ဘယ္အေႀကာင္းတရားက စိတ္ကိုမီးညွိသြားတာလဲ
မနက္ၿဖန္ဟာလည္းဒီေန႔လို ေၿခကုန္လက္ပန္းက်ဦးမယ္
ေနာက္ဆံုးလက္က်န္နဲ႔တြန္းထုတ္လိုက္တဲ႔သက္ၿပင္းဟာ သံသရာတစ္ခုစာမီးေတြနဲ႔
ညအသားထဲ တဖ်တ္ဖ်တ္စိုက္ေနတဲ႔ႀကယ္ေတြကိုခ်စ္လို႔ ဒီအေမွာင္ထဲလက္ကုန္တိုးဝင္ခဲ႔တာ
ေသြးပ်က္ေလာက္စရာမိုက္လံုးႀကီးခဲ႔ပံုမ်ား ဘရိတ္ေပါက္ေနတဲ႔လမ္းေပၚ ဆယ္ဘဝစာလက္မွတ္တက္ၿဖတ္မိတယ္
ေကာင္းေပေကာင္းရဲ႕နဲ႔အၿမင္႔ကိုေခါင္းနဲ႔တက္ခဲ႔ႀက
စင္ခ်င္းတူရင္ေတာင္ ငါတို႔အခုေရာက္ေနတာက ႀကိဳးစင္
မင္းလည္းၿပည္ပမွာၿပည္လြမ္းနာက်ၿပီး ၿပည္တည္ေနသလို
ငါလည္းၿပည္တြင္းမွာ ၿပင္မရတဲ႔ပ်က္အစဥ္ေတြထဲ ၿပည္တည္ေနတယ္
စိတ္ခတ္ေက်ာက္ ၇
ကိုယ္႔ထက္ၿမက္မႈကို အသက္နဲ႔လဲၿပီးကာကြယ္ပါ တဲ႔
ဆယ္ဘဝစာညံ႔ေနတဲ႔အသံထြက္ၿဖစ္ပေစ မင္းအေရာင္အေသြးကိုမီးလိုပ်ိဳးေထာင္ၿပခဲ႔လိုက္
လွ်ပ္စစ္လိုခလုတ္ဖြင္႔မွ ေသမိန္႔ထုတ္ခြင္႔ရတဲ႔ အာဂႏၱဳ Danger မၿဖစ္ေစနဲ႔
ကိုယ္႔ခါးဆစ္ရိုးေပၚကိုယ္ေခြၿပီး ကိုယ္႔အဆိပ္ေပၚကိုယ္တိုင္သစၥာေစာင္႔သိသူၿဖစ္ပေစ
ငါမေၿပာဘူးလား
အခုေတာ႔ မင္းယဥ္ေက်းမႈကိုသူတို႔ႏြားတံဆိပ္ကပ္လိုက္ႀကၿပီ
အခု မင္းကိုသူတို႔ဝိုင္းထားၿပီ
မင္းေနာက္ေက်ာကိုေရနံတြင္းလိုအစဆြဲထုတ္ၿပီး မီးလိုသူတို႔ဝိုင္းထားၿပီ
မီးက်ိဳးေမာင္းပ်က္ၿပက္လံုးေတြနဲ႔ မင္းကိုႀကိဳးတုပ္ၿပီး မင္းဂိုးေပါက္ထဲကိုပန္နယ္တီကန္သြင္းႀကေတာ႔မယ္
ငါ႔အသက္ကိုေလာင္းေႀကးထပ္ၿပီး မင္းကိုသတိေပးခဲ႔မယ္
မင္းအသက္ဇီဝကို က်ည္ကာမခြ်တ္နဲ႔
မင္းေလွ်ာက္ေနတဲ႔ခရီးမွာ ဗလာမဲမပါတဲ႔နင္းမိုင္းေတြခ်ည္းပဲ
မိုင္းနင္းမိလို႔လြင္႔စင္ပဲ႔ထြက္သြားတဲ႔ အသားစတစ္ဖတ္ၿဖစ္ပေစ
မင္းနာမည္ကိုေသြးနဲ႔ေရးထြင္းၿပီး လွ်ပ္စီးလိုထစ္ခ်ဳန္းၿပခဲ႔လိုက္
စိတ္ခတ္ေက်ာက္ ၈
ေခါက္ရိုးက်ိဳးေအာင္ထိုးေခ်ခံထားရတဲ႔တနဂၤေႏြကိုေနထုတ္လွမ္းလိုက္တယ္
ဒါ အဆိပ္ရွစ္ေအာင္စထဲက မီးလိုထိုးထြက္လာတဲ႔အသံ
အဆီလည္းဝင္းမွည္႔မေနပဲနဲ႔ မနက္ခင္းတိုင္းဟာသဲတရွပ္ရွပ္
တဖ်ပ္ဖ်ပ္ဆြဲလွန္ႀကည္႔လိုက္ရင္ ဒဏ္ရာတိုင္းမွာေသြးဟာၿမစ္လိုစီးေနေတာ႔တာပဲ
ဒါတို႔ၿပည္ ဒါတို႔ေၿမ တို႔ပိုင္တဲ႔ေၿမ
ႏိူင္ငံေတာ္သီခ်င္းဟာ ေၿမသိမ္းခံလိုက္ရသူေတြရဲ႕ႏွလံုးသည္းပြတ္ထဲ
ဓားသံလ်က္ေတြလို ၿပိဳးၿပိဳးၿပက္ၿပက္စီးဝင္သြားခဲ႔တယ္
အိပ္ယာမရွိတဲ႔ညဟာ ကမၻာေပ်ာက္တဲ႔ညပဲ
လု လု ခံေနရတဲ႔အခြင္႔အေရးကို ေသြးရူးေသြးတန္းၿဖဲရွာေနရတဲ႔အဓိပၸာယ္
ကြ်ဲပခံုးထေနတဲ႔ႏွစ္ကာလနဲ႔ အသားႏုမတက္ႏိူင္ေသးတဲ႔ေလာကဓံနဲ႔
တစ္လမ္းမွ မေမာင္းလိုက္ရပဲနဲ႔ ေလးဘီးလံုးပြင္႔ထြက္သြားတဲ႔ေန႔ေတြ
ငါတို႔ဟာ ေဒၚလာသန္းရာခ်ီတန္တဲ႔ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ထဲက ထမင္းငတ္ေနတဲ႔သူေတာင္းစား
ငါတို႔ဟာ ဇာတိဂုဏ္ကိုပခံုးမွာထမ္းၿပီး ကမၻာပတ္ေနတဲ႔ဇာတ္ပ်က္ကြ်န္
ငါတို႔ဟာ အမ်ိဳးဂုဏ္ကိုေခါင္းမွာရြက္ၿပီး ေၿခေတာ္တင္ခံေနရတဲ႔အိမ္ေဖာ္
စိတ္ခတ္ေက်ာက္ ၉
အဆင္ေျပလားေမးရင္ ေလာင္မီးက်ေနတယ္က စ ရမွာပဲ
ေလာင္စာဆီ ဆမ္းထားတဲ႔လမ္းေပၚက ထင္းလိုပံုေနတဲ႔စိတ္ၿဖတ္စေတြ
သံသယတိုင္းဟာ ဓားခုတ္ရာေတြနဲ႔လင္းလို႔ ၿမင္ကြင္းေတြကလည္း အလွ်ံတညီးညီးနဲ႔ေလာင္လို႔
အသားလိုလို႔ အရိုးေတာင္းေနတာလား ေမွ်ာ္စင္ၿပီးဖို႔ၿငမ္းဝင္ထိုးတ
မီးကုန္ယမ္းကုန္က်ိဳးေႀကသြားတဲ႔
လိုရာခရီးကေန ေနာက္ၿပန္ေလွ်ာက္ခဲ႔တယ္
လူသတ္ရင္ တစ္ခါပဲေသမယ္ စိတ္ကိုသတ္ရင္ သံသရာတစ္ခုစာေသသတဲ႔
ေသေနတဲ႔စိတ္မွာ ၿမင္လိုစိတ္ဟာဗလာ ျမင္ကြင္းကလည္းဗလာ
ဘဝေတြကလည္းဗလာ တိုင္းၿပည္ကလည္းဗလာ
ဘယ္လက္ထဲကဖုန္းကို ေခၚဆိုလိုက္တိုင္း
ညာလက္ထဲကဖုန္းဟာ လူႀကီးမင္းနဲ႔ခ်ည္းတိုးေနရတဲ႔စန
သားေကာင္
သူ႔မ်က္လံုးထဲ အလွ်ံတညီးညီးပြင္႔ေနတဲ႔ေနေရာင္
မီးလိုကြ်က္ကြ်က္ဆူေနတဲ႔အေရၿပားေပၚ
ေခြ်းစက္ကိုရႊဲရႊဲစိုေအာင္ဆမ္းၿပီး ေလာကဓံကိုအံတုထားတယ္
ေဟာင္းေလာင္းပြင္႔ထြက္ေနတဲ႔အစာအိမ္ဟာ လည္မ်ိဳကိုၿဖဲနင္းၿပီး
ပက္ႀကားအက္ေနတဲ႔ သူ႔ႏူတ္ခမ္းေပၚ အရိုးတစ္ေခ်ာင္းလိုေငါထြက္လာတယ္
ခုတ္လွဲခံထားရတဲ႔စိတ္ကို ေခတ္ပ်က္ႀကီးထဲကြ်တ္က်န္ရစ္ခဲ႔တဲ႔
ခါးဆစ္ရိုးေပၚ တြန္းေရႊ႕ထားပံုရတယ္
ေခတ္ႀကီးကခါးေတာ႔ ေနာက္ဆံုးခံတပ္မွာ ခံႏိူင္ရည္မရွိခဲ႔ဘူး
အျမႇဳပ္တစီစီထေနတဲ႔ ေခြးတစ္ေကာင္လို ေခတ္ႀကီးက ထိုးထိုးေဟာင္တယ္
ဆုေတာင္းမွားတယ္ပဲေၿပာေၿပာ ေသခ်င္လို႔ေတာေၿပာင္းတယ္ပဲဆိုဆို
ဝမ္းစာကိုေထာက္ထားတဲ႔ ေသနတ္ေအာက္ကေန ၿပည္ပကို ၿဖိဳးၿဖိဳးေၿဖာက္ေၿဖာက္ တြားတက္ခဲ႔
နီယြန္ညႀကီး ဝါးလံုးထိုးေမာင္းဝင္လာသလို
စိန္စီအိပ္မက္ေတြနဲ႔ပဲ ၿဖစ္သလိုေလးအိပ္ယာဝင္ပစ္ခဲ႔လိုက္တယ္
ထိုးမယ္႔ဆင္လို ေနာက္တစ္လွမ္းဆုတ္ေနတုန္း ပြဲမဝင္ခင္ အၿပင္ကက်င္႔ေနတုန္း
ေၿမြတစ္ေကာင္ရဲ႕ ခါးဆစ္ရိုးေတြၿပဳတ္ထြက္သြားသလို ကိုယ္က်င္႔တရားဟာ တစ္ဆစ္ခ်င္း
အမွည္႔ေၿခြခံေနရတာမဟုတ္ဘူး အရြက္ေတြေႀကြသြားတာမဟုတ္ဘူး
ဘဝေဟာက္ပက္ႀကီးထဲ ၿဖစ္စဥ္တိုင္းရဲ႕နိဒါန္းကို ပလိုင္းေပါက္နဲ႔ဖားေကာက္ေနရၿခင္းမွာ
ဝမ္းနဲ႔လြယ္ေမြးထုတ္လိုက္တဲ႔ဓားေတြလို အမွားေတြဟာ တၿမိၿမိၿမခဲ႔ရ
အေမွာင္ကိုလြယ္ထားရတဲ႔မ်က္လံုးထဲ ေလာက္ေတြ တရြရြတြားတက္လာသလို
ဘယ္ေဆာက္သြားမ်ိဳးနဲ႔မွ အိမ္ၿပန္လမ္းကို မထြင္းဆစ္ႏိူင္ေတာ႔ဘူး
ေန႔ေန႔ညည ကိုယ္႔ေၿခေထာက္ကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ဝံ႔ဝံ႔စားစား သံေၿခခ်င္းခတ္ထားရ
ကိုယ္႔စိတ္ကေလးကိုယ္ လံုလံုၿခံဳၿခံဳထူးခတ္ရင္း စက္ရုပ္တစ္ေကာင္လို စက္သြားေတြ လွည္႔ခဲ႔ရ
အိမ္အၿပန္
အသက္ဇီဝဟာ ကားေနာက္ဖံုးထဲမွာ
လိုဏ္ဂူထဲ ၇ ရက္ပိတ္မိေနတဲ႔ ရဟန္းကို ပထမဆံုး ကိုယ္ခ်င္းစာမိတယ္
ေရစိုအဝတ္အထပ္ထပ္ပတ္ထားတဲ႔ အလံုပိတ္ အနက္ေရာင္ဗူးခြံထဲမွာလို
ေသမင္းရဲ႕အေရာင္ဟာ အေမွာင္
ကားအိတ္ေဇာေငြ႕ဟာ အေမွာင္ကိုၿဖတ္ၿပီး
အဆုတ္နံရံေတြကို သန္မာစြာ ဆုပ္ေခ်ညွစ္ပစ္လိုက္တယ္
ခ်ိဳးထားရတဲ႔ဇက္ကို မတ္မရဘူး
လိမ္ထားရတဲ႔လည္ကို ၿဖည္မရဘူး
ေကြးထားရတဲ႔ေၿခကို ေၿဖာင္႔မရဘူး
နာက်င္ကိုက္ခဲမႈဟာ တစ္ဘဝစာ
ဘယ္ေတာ႔မွမကုန္တဲ႔မီးစာဟာ စိတ္အသားႏုကိုမလြတ္တမ္းဝင္ခဲထားတယ္
စပ္မိစပ္ရာဟာ စစ္တလင္းပဲ
မ်က္လံုးထဲက်ည္ကပ္အၿပည္႔ၿဖည္႔ထားတဲ႔ စုန္းေတာက္ေနတဲ႔ ပါးပ်ဥ္းေငါေငါေတြ
လတ္ဆတ္တဲ႔အေတြးအေခၚမွန္သမွ် ကာလယႏၱယားရဲ႕ခံတြင္းႀကီးထဲ မိႈေစာ္နံသြားသလိုမ်ိဳး
ဒီေန႔သတင္းစာဟာ ဒီေန႔အတြက္ပဲလား
ၿဖတ္ေဖာက္ခ်ဳပ္ထားတဲ႔ အမည္နာမေတြ အဆီရႊဲေနတဲ႔ဟန္ႀကီးပန္ႀကီးေတြ
ေက်ာက္သားနဲ႔ထြင္းထားတဲ႔အေတြးအေခၚဟာ ေရညွိေပၚ ေခ်ာ္လဲေရာထိုင္သြားသလိုမ်ိဳး
စိတ္ကိုဂ်က္ပင္ထိုးလိုက္တိုင္း Suicide သီခ်င္းက အရိုးကြဲေအာင္ထိ မိုင္ကုန္ေမာင္းဝင္လာတယ္
ဆုတ္ၿဖဲခံထားရတဲ႔ေတာင္တန္းႀကီးေတြေအာက္ ေနေရာင္ကိုလက္ထိုးအန္ေနရတဲ႔ ေၿမစာၿမက္ေတြ
ၿပည္တန္တဲ႔ တန္ဆာေတြ ေဖြးေဖြးလႈပ္ေနတဲ႔ ေနႀကာပန္းခင္းႀကီးထဲက
ဝမ္းေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ ၿပည္႔တန္ဆာေတြ
ထမင္းတစ္နပ္စာဟာ တစ္ဘဝစာလံုးကို အႏုႀကမ္းဝင္စီးပစ္လိုက္တဲ႔အေႀကာင္း
ႏိူင္ငံသားဟာ ႏိူင္ငံ႔အေရးနဲ႔မသက္ဆိုင္တဲ႔အတြက္ ႏိူင္ငံသားရဲ႕အဓိပၸါယ္ဟာ
ခြက္ထိုးခြက္လန္ဟာသၿဖစ္ေႀကာင္း
ရွင္သန္မႈနဲ႔ေအာင္ၿမင္ၿခင္းအတြက္ ဖန္ဆင္းရွင္ကို ေက်းဇူးတင္ရၿပီး
ဗံုးဆံထဲခ်ိတ္ပါသြားတဲ႔အသားတစ္ကိစၥဟာ အစြန္းေရာက္လက္ခ်က္ သက္သက္သာၿဖစ္ေႀကာင္း
လြဲမွားတဲ႔အတိုင္း
ကမၼသတၱိေႀကာင္႔ပဲရရ ဘုရားသခင္ေႀကာင္႔ပဲရရ သေႏၶစိတ္မွာကတည္းက
စြဲေလာင္ေနတဲ႔မီးေတာက္
ရွင္သန္ၿခင္းဟာ သဲပူပူေပၚပစ္တင္ခံထားရတဲ႔ငါး
က်ိဳးေႀကေနတဲ႔စိတ္အခြံထဲ ေငြေႀကးဟာ မၿမင္ရတဲ႔ပထမအသက္
ေသေနတဲ႔ဘဝေတြထဲက ရွင္ေနတဲ႔ဒုကၡနဲ႔ ရွင္ေနတဲ႔ဘဝေတြထဲက ေသေနတဲ႔စိတ္
တစ္ေယာက္ရဲ႕လွ်ာေပၚမွာ စုတ္ၿပတ္သတ္သြားတဲ႔ တစ္ေယာက္ရဲ႕အေၿမွးပါးလို
မီးသၿဂဳႋလ္စက္ထဲကေန ကိုယ္႔ဘဝကိုယ္ ေသြးရူးေသြးတန္းဆြဲလုေနရတဲ႔အဓိပၸါယ္
စိတ္ကူးဟာအိပ္မက္လိုေပါ႔ပါးၿပီး လက္ေတြ႕မွာဘဝဟာေသြးသံရဲရဲ
နာေနတဲ႔စိတ္ထဲ စိပ္ေနတဲ႔အနာေတြႀကား လူ႔ယဥ္ေက်းမႈႀကီးတစ္ခုလံုးကို
ေခတ္ႀကီးကခုတ္လွဲသြားတယ္
ဒုကၡေလာင္စာေတြနဲ႔စိုစြတ္ေနတဲ႔အခန္းထဲ မီးပြားကေလးကအစ
အခ်ိန္တိုင္းဟာ ေသေရးရွင္ေရး
ပလက္ေဖာင္းေပၚ မိုက္မိုက္မဲမဲထိုးေဟာင္ေနတဲ႔သီခ်င္းလို
ကိုယ္႔အသံဟာ ကိုယ္႔နားစည္ကိုရိုက္ခြဲေနရံုသက္သက္ပဲ
ငါ႔အသံဟာငါ႔လည္မ်ိဳကိုေဖာက္ထုတ္သြားခဲ႔တဲ႔ ေန႔ ငါ႔တရားဟာငါ႔အသားကို ခုတ္လွီးသြားခဲ႔တဲ႔ ည
နံရံေပၚစီးက်ေနတဲ႔ ေသြးစီးေႀကာင္းလို အေမွာင္ထဲစိုက္ဝင္ အသားေသေနတဲ႔စိတ္
နာက်င္မႈသိပ္သည္းဆ မီးခိုးမွ်င္စိတၱဇ အက္ကြဲေနတဲ႔အသံေတြဟာ စိတ္ကို တရိရိလွီးထုတ္ၿခင္း
ကိုယ္ပိုင္အခန္းနံပါတ္ဟာ ေသြးဆံုးေနတဲ႔မိန္းမလို ညေယာင္ေဆာင္ထားတဲ႔ အေမွာင္တိုက္ႀကီးပဲ
ေသၿခင္းတရားရဲ႕ဖိတ္စာအသစ္စက္စက္အေပၚ စိတ္လိုလက္ရ မီးကုန္ယမ္းကုန္ ဖြင္႔ထားမိတဲ႔သီခ်င္း
ငါ႔ရင္နဲ႔ထြင္းတဲ႔အလင္းမွာငါ႔ေၿခေထာက္ေတြမလင္းခဲ႔ႀကဘူး
အသံတစ္ဖက္ဆာေနတဲ႔စပီကာအကြဲႀကီးလို ငါ႔အသိတရားကို
ငါကိုယ္တိုင္ပဲ ခုတ္သတ္သၿဂဳႋလ္ၿပီး စစ္ေၿပးလမ္းထဲ ပစ္ထည္႔ထားလိုက္မိေတာ႔မယ္
ၿမိဳ႕ႀကီးၿပႀကီးရဲ႕အေရၿပားဆိုတာ ခုတ္သားစေတြလို ယင္တေလာင္းေလာင္းနဲ႔ အညွီရံုႀကီး
စိတ္ႀကြေဆးနဲ႔အိပ္ယာဝင္ၿပီးရင္ ပဋိသေႏၶတားေဆးနဲ႔မ်က္နွာသစ္တယ္
စြန္႔ပစ္သေႏၶသားဟာ ၿမိဳ႕ၿပညထဲ ေန႔စဥ္ထြက္က်လာတဲ႔ အသားပိုအမိႈက္
" ေရခဲရႈဴလို႔ ေရွ႕သြားေတြေႀကြမွန္းမသိေအာင္ ဘာညာ အထာနဲ႔ ဆိုင္ကယ္အက္ဆီးဒင္႔ပဲ ရႊီးရတာေပါ႔ "
" ဒီဇယားက ေအးေဆးပါ ေရခဲေကြ်းရင္ တစ္ညလံုးအမုန္းဆြဲပဲ "
" ေခတ္သစ္ရဲ႕ ညစာဆိုတာ လိင္သားပဲေလ ေမာင္ေလးရဲ႕ "
Monday, March 2, 2015
မႏၱေလး
နတ္သမီးတစ္ပါး ဖြဲ႕ယက္ထားတဲ့ဆည္းဆာေတြ က်ံဳးေပၚကိုလွ်ံက်လို
႕အေရွ႕ဘက္ရွမ္းရိုးမေတာင္တန္းက ျပာလြင္လြင္တိမ္စေတြဦးေခါင္းမွ
နဂါးတစ္ေကာင္ရွည္လ်ားရစ္ေခြထားသ
သိမ္ေမြ႕တဲ့အင္အားနဲ႕ ဧရာဝတီ
အေနာက္ဘက္ မင္းဝံေတာင္နဲ႕ ထံုးျဖဴျဖဴေစတီ
အနက္ေရာင္မ်ားေနတဲ့ စုတ္ခ်က္ေတြ
ဘုရားသခင္ေကာင္းခ်ီးေပးဖို႕ေမ့ေလွ်ာ့မွုမွာ သူပါတယ္
အရာရာကျပတင္းေပါက္က်ဥ္းေလးထဲကို မခ်ိမဆန္႕၀င္လာတဲ့ မီးလွ်ံေတြ
လက္တံမွားတာပါ ..
သိပ္ျပသနာမရွိဘူးဆိုေပမယ့္ ဘာနဲ႕ျပန္ေပးမွရႏိုင္ေတာ့မွာလဲ ႏွင္းရ
ဒီလို ရွဴရွိဳက္စရာမဲ့တဲ့ေအာက္ဆီဂ်င္ဘူးကို
သစ္ရြက္ေျခာက္မ်ား ေၾကြျပီ
အ၀တ္မပါမိုးေရစက္ေတြက အ၀တ္ပါတဲ့လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ကိုယ္ထည္ကိုစိမ့္၀င္
အတြင္းသားနက္နက္ေတြ တူးဆြခံရ
သံလမ္းေပၚမွရထားဟာ ေျခေခ်ာ္ခဲ့ ၊ ဖ်က္ရာမပါတဲ့ေဆာင္းကို လိုခ်င္ခဲ့ပါတယ္
လူငယ္
ဆံပင္ရွည္သလို အေတြးပါရွည္ခဲ့တယ္
အရက္ေသာက္တိုင္းအရက္သမားမဟုတ္ဘူ
လမ္းမအုတ္ခံုကေပါင္းလို႕အေကာင္း
ဂစ္တာသံဟာရင္ဘတ္ျဖစ္တယ္
အခုေထြးလိုက္တဲ့ကြမ္းေသြးမွာ
ခင္ဗ်ားပါေကာင္းပါနိုင္တယ္
စီးကရက္ေျခြခ်လိုက္တဲ့
ျပာမီးေပါက္အ၀တ္အထည္ဟာ
အျမတ္နိုးဆံုး ပိုးဖဲ...၊
ဖိနပ္ပါးေလးရွိတယ္
ခါးၾကားလိပ္ထားတဲ့အရက္တစ္လံုးဖိ
ခင္ဗ်ားနားမလည္တဲ့စာအုပ္တစ္ခ်ိဳ
အိပ္တန္းေဝး ေဝး ၊
လင္ကြန္းဘာရိုးကိုကယ္ဖို႕ မိုက္ကယ္စကိုးလ္ဖီးလ္ကေဖာက္စ္ေရ
ေလာင္ကၽြမ္းျခင္းအနက္ေရာင္
ေျမေအာက္ရထားတစ္စီးရဲ႕ တိုတင္ျပားကိုကိုင္ထားတယ္
ေလေအးေပးစက္ေတြကထြက္လာတဲ့အပူေတြ
ေအးခ်မ္းဆိတ္ျငိမ္တဲ့အေရာင္ကို သံုးၾကည့္ခ်င္တယ္ ၊ အိုး..လူစီဖာ
အေဝးေျပးလမ္းမမွာ ကားေတြဘရိတ္ေပါက္ကုန္တဲ့အေၾကာင္
လက္ထဲမွာ ကိုးနာရီထိုးျပီ ၊ ေန႕စဥ္ေနာက္က်ေနက် မနက္စာကိုအဆင့္သင့္နည္းနဲ႕ေျဖရွ
ခက္တာကရထားေပၚမွာ ေကာ္ဖီနဲ႕ အေအးေတြကိုသယ္ေဆာင္ခြင့္မျပဳတာပ
သူကဖြင့္ျပီးရင္ ျပန္ပိတ္ရမွ ေက်နပ္တဲ့သူ ၊ ဖာရင္ဟိုက္အျပင္းစားနဲ႕ေလာင္ကၽြ
ေအးခ်မ္းတဲ့ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုမရွိရ
စီးကရက္ေသာက္တာမင္းကိုသင္ေပးမိတ
ေတာင္း ၊ ေတာင္း ေတာင္း လက္ပေတာင္း
ေရထဲ ဥကၠာပ်ံထိုးက်သလို ၊ ကြန္ကရစ္လမ္းေပၚ ဖန္ခြက္ေတြစိပ္ျမႊာသြားသလို
ရိုးသားမွဳေတြ အပိုင္းအစစီ အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္းျဖစ္ကုန္တယ္
စီမံကိန္း ၊စီမံခ်က္ဆိုတာနဲ႕ ဘိုးဘြားပိုင္အေမြကိုေရစက္ခ်လိ
မတရားေသာက်ဴးေက်ာ္မွဳကိုသိရက္နဲ
ဖြင့္ထားတဲ့ စီးပြားေရးကြန္ယက္ထဲမွာ ေခြးကအသ
အရင္းေလးေတာ့ ဘယ္သူျုဖစ္ျဖစ္ျပန္လိုခ်င္တယ္ ၊ လိုခ်င္တာမရရင္ တိုက္ယူ ၊ သူတို႕တိုက္ယူသြားတာ
လယ္တီပါပါသြားတယ္ ၊ ပါသြားတာက ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမွဳနဲ႕ ကိုယ့္မိရိုးဖလာ ကိုယ့္ေျမၾသဇာ
ဘယ္သူ႕ၾသဇာနဲ႕မွ မေပးႏိုင္ဘူး ၊ မေပးႏိုင္လို႕ ရပ္ေနရတာရြတ္ေနရတာ
ရွဴလိုက္ရင္အဆုပ္ထဲဝင္လာတဲ့ေလက အလင္းေရာင္မပါဘူး ၊တစ္နယ္လံုးက ေယာင္ကိုင္းေနျပီ
ခါးကိုင္းေအာင္ရွာေနရတဲ့ ေတာင္သူလယ္သမား ၊ သမားေၾကာင့္ထပ္ျပီး မ်က္ျဖဴလည္းမဆိုက္ခ်င္ဘူး၊
အကုသိုလ္ဆိုက္လာတာက ရိုးျပတ္ေတာကေန ရြာထဲအထိ ၊ေရဒီယိုက မဂၤလာပါလည္းဓာတ္ခဲအားကုန္ေန ၊
အားကုန္ေနလို႕ အားကိုးတၾကီးၾကည့္မိေတာ့ တစ္ပိုဒ္ပဲအသံထြက္ျပီး ေခြထစ္ေ
သံေခ်းတက္ေနတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ရဲ႕ ၊ ညေရးညတာကိုက္ခဲမႈ
အနီေရာင္ပုလင္းမ်ား ဒယီးဒယိုင္ ၊ ရာသီဥတုက ပင္လယ္ေအာက္ကထြက္လာသလို ၊ ဆီးနွင္းသည္းသည္း
စိတ္လွုပ္ရွားဖြယ္ အရွံဳးသမားရဲ႕ ဘရိတ္ေပါက္ျခင္းကားတစ္စီး ၊ ေခ်ာက္ကမ္းပါးကေန မီးစြဲေလာင္ေနတဲ့ ေဆာင္းရာသီထဲ
အားကုန္ခုန္ခ်လိုက္တယ္ ၊က်ီးကန္းေတြရဲ႕နာက်င္ျခင္းေအာ္သံမွာ အနာဂတ္အသားစိုင္ၾကီး ရိရြဲ ၊ ရဲရဲဝံ႕ဝံ႕ လြမ္းတယ္။
ေလယာဥ္ပ်ံက ရြတ္သြားတဲ့ ကဗ်ာသံဟာ ဘာလို႕နားထဲလာကြဲေၾကကုန္က်တာလဲ ၊ စုတ္တံတစ္ေခ်ာင္းကိုင္ျပီး
စဆြဲလိုက္ေတာ့ မ်က္ႏွာတစ္ခု ၊ အခ်စ္တစ္ခု ၊မီးတစ္ခု ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းတစ္ခု ။ အခန္းတံခါးကို ဆြဲဖြင့္လိုက္။။
ပန္ကာရဲ႕ပ်င္းရိျခင္းနဲ႕ စီးကရက္အစီခံတစ္ခ်ိဳ႕ ပြၾကဲေန ၊ အာရံုေၾကာေဆးဗူးဟာ ဗလာကိုယ္ထည္နဲ႕ မ်က္လံုးတစ္ဖက္ကို
ကိုက္ခဲေနေစတယ္ ၊ ဖုန္းကထြက္လာတဲ့ အသံမွာ ေႏြးေထြးမွဳေတြ မဖူလံုေတာ့တာၾကာျပီ ၊ ဂရပ္ဖ္နဲ႕ဆြဲလိုက္ရင္
ခ်စ္ျခင္းတရားက ၾကမ္းျပင္မွာကပ္ေနခဲ့၊ရွယ္ယာအတတ္အက်မ်ား တစ္ႏွစ္တာလွဳပ္ခတ္မွုမွာ ၊ ဆႏၵျပပြဲမ်ား တစ္ႏွစ္တာ ရင့္သန္မွဳမွာ၊
က်ားကြက္မ်ား တစ္ႏွစ္စာေရႊ႕အျပီးမွာ ၊ လမ္းခြဲလိုက္ၾကမယ္တဲ့ ၊ ဘယ္သူေျပာတာလဲ ၊ လမ္းခြဲလိုက္ၾကမယ္ ၊
မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ ျဂိဳလ္မွ e-mail စာသားမ်ား
ျပတင္းေပါက္ကို ေဆာင့္ကန္လိုက္တာနဲ႕ ပူအိုက္စြတ္စို ၊ အေရးေပၚမ်က္ႏွာအတုေတြနဲ႕ အေရးေပၚစကား အေရးေပၚကားမ်ား၊
ဒီျဂိဳ္လ္ကို ဘယ္လိုေရာက္လာမိသလဲ ၊ အေၾကာင္းအရာမ်ိဳးစံုနဲ႕ အသက္ရွဴသံ အနိမ့္ အျမင့္ ၊ ျပတ္ေနတဲ့ မိသားစုၾကိဳးေတြ ၊
ပ်က္၊ျပတ္ ေနတဲ့စိတ္ေတြ ၊ မေလးကၽြန္းဆြယ္မွာ တိုက္ပြဲဟာဆက္လက္ျပင္းထန္ေနတယ္ . klcc က ဝတ္ေကာင္းစားလွဝတ္
မာနတစ္ခြဲသားနဲ႕ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းဆဲ ၊ လမ္းေပၚမွာ ျဒပ္ရွိ ျဒပ္မဲ့ ၊ သက္ရွိ သက္မဲ့ေတြ။ ပုလိင္ ၊ နပုလိင္ ေတြ ၊ လိင္ေတြ။
လူလိမ္ေတြ လူေကာက္ေတြ ၊ ဆံပင္ေကာက္ေတြ ။မ်ဥ္းေကြးေတြ မ်ဥ္းေျဖာင့္ေတြ ၊ အျဖဴေတြ ၊အနက္ေတြ ၊ သူ႕နာမည္နဲ႕လိုက္ေအာင္
သူ႕ေပၚလစီကပဲလုပ္ယူထားသာလား ၊ ဒါမွမဟုတ္ ဗ်ဴဟာအခင္းကၽြမ္းတဲ့ ခ်ီးနား( china) ေတြ စစ္တုရင္ကြက္လား ၊ မေလးမွာ မေလး ရွား
ေနတယ္ ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာမွဳ ရွားတယ္ ၊ စိတ္လံုျခံဳမွဳရွားတယ္ ၊ သနားညွာတာျခင္းရွားတယ္ ၊ ဘာမွမေရရာတဲ့ ျဂိဳလ္မွာ ၊ ကိုယ္ေတြက
ထစ္ကနဲဆို ေခါင္းစဥ္အတပ္ခံရ
၊ ေအာ္ပရာစီ နဲ႕ လႊားရေျပးရ ၊ အသက္ကို ဖက္လိုထုပ္ရ ၊ ရာသီဥတုကို
စိတ္လိုလိုက္ရ မေပါင္းသင္းႏိုင္တဲ့ပန္းေတြ ၊
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ဘယ္ေတာ့မွ အရင့္အမာမေမြးဖြားႏိုင္ခဲ့ဘူး ၊ ေရနစ္ေနမွန္းသိလိုက္နဲ႕ လက္ကေလးတစ္ဖက္ မကမ္းႏိုင္ဘူူး ၊
တည္ေဆာက္ တိုက္ခိုက္ပံု အဆင့္အဆင့္
ႏွင္းဆီလို ဆူးလည္းမပါဘူး။ စံပယ္ ၊ပန္းပြင့္ကိုေထာင္ခ်တာေတာင္
ရနံ႕ကထြက္လာတယ္ ၊ သတ္ခဲ့ျပီ ေသခဲ့ျပီ ၊လမ္းအေဟာင္းေတြ မေလွ်ာက္ေတာ့ဘူး။
လမ္းအသစ္ေဖာက္တယ္ ၊ လမ္းပါပဲ၊ အဲ့လမ္းေပၚ ရင္ေကာ့ျပီး ဂီယာကုန္ လီဗာကုန္
ဘယ္သူဝင္တိုက္ရဲလဲ ၊ နံရံမ်ားျပိဳက်ခဲ့ ၊ သူ႕ဂစ္တာကို တစ္ပုဒ္ပဲတီးတာပါ
၊ေကာဒ့္မမွားဘူး အသံထြက္မွန္တယ္ ၊ ဘာလို႕ ရိုက္ခ်ိဳးခံေနရလဲ ၊ မိုးမလံု
ေလမလံု
ပြင့္ခ်င္ရင္ ေျမၾသဇာေကာင္းရတယ္ ၊ နာမည္ေတြ ေရးရတာ မလြယ္ဘူး ၊ မေရးတတ္ရင္
အစထြက္မယ္ ၊စင္ထြက္မယ္ ၊အပုပ္နံ႕ထြက္မယ္ ။ပြင့္တယ္ ၊ စံပယ္ ပြင့္တယ္ ဘာလို႕
အျမစ္ျဖတ္လဲ ၊ ဒီရက္ပိုင္းၾကည့္ရတာအျမင္မၾကည္ဘ
မ်က္လံုးထဲ လာစိုက္ေနတယ္...ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ
သိကၡာလံုေအာင္ မွန္ၾကည့္သင့္တယ္ ၊ မဝင္းေမာ္ဦးေရ
....ေဒါင္းေလးပ်ံႏိုင္ျပီ
ၿမိဳ႕ၿပဝါက်မ်ား
အဲဒီျမိဳ႔ထဲ ငါ႔ေျခေထာက္ကြၽံဝင္မိေတာ႔
အဲဒီျမိဳ႔ဟာ ငါ႔မ်က္လံုးထဲျပန္ကြၽံဝင္တယ္
အခု ပါရီျမိဳ႔ၾကီးကိုေကာ္ဖီဆိုင္ျပတင္းက
တစ္ေနကုန္ ထိုင္ၾကည္႔ေနသလိုမိ်ဳး
ငါ အဲဒီျမိဳ႔ကို အေပၚစီးက ေအာက္က်ေနာက္က် ေငးေနရ ။
လက္ၾကားကေဆးလိပ္ကို ရင္ၾကားကစိတ္နဲ႔ မီးညွိလိုက္တယ္
ျမိဳ႔ျပေကာ္ဖီပူပူထဲ ငါ႔သိမႈကို ဇြန္းတပ္ေမႊလိုက္တယ္။
ျမိဳ႔ျပဟာ လူထူထူနဲ႔ ၊ ကာဗြန္ထူထူနဲ႔
ျမိဳ႔ျပဟာ မီးပိြဳင္႔နဲ႔ ၊ ambulance သံနဲ႔
ျမိဳ႔ျပဟာ CCTV နဲ႔ ၊ ခါးပိုက္နႈိက္နဲ႔
ျမိဳ႔ျပဟာ အပန္းေျဖကစားကြင္းနဲ႔ ၊ ရန္ပြဲနဲ႔
ျမိဳ႔ျပဟာ စူပါမားကက္နဲ႔ ၊ အမိႈက္ေကာက္သမားနဲ႔
ျမိဳ႔ျပဟာ ဘီယာစေတရွင္နဲ႔ ၊ သူေတာင္းစားနဲ႔
ျမိဳ႔ျပဟာ BMW နဲ႔ ၊ ဘတ္စ္ကားနဲ႔
ျမိဳ႔ျပဟာ နိုက္ကလပ္နဲ႔ ၊ ဘုရားေက်ာင္းနဲ႔
ျမိဳ႔ျပဟာ ကာစီနိုရံုနဲ႔ ၊ အထူးကုေဆးရံုနဲ႔
ျမိဳ႔ျပဟာ ၾကယ္ငါးပြင္႔ဟိုတယ္နဲ႔ ၊ ပလက္ေဖာင္းေခါင္းအုန္းနဲ႔
ျမိဳ႔ျပဟာ မိုးပ်ံရထားနဲ႔ ၊ အုတ္ၾကားျမက္ေပါက္နဲ႔
ျမိဳ႔ျပဟာ ကန္ထရိုက္တာနဲ႔ ၊ လမ္းေဘးေဈးသည္နဲ႔
ျမိဳ႔ျပဟာ ပြဲစားနဲ႔ ၊ အလွဳခံပုဂိၢဳလ္နဲ႔
ျမိဳ႔ျပဟာ အလုပ္ေခၚေၾကာ္ျငာနဲ႔ ၊ အလုပ္လက္မဲ႔နဲ႔
ျမိဳ႔ျပဟာ ေန႔စၪ္ျဖစ္ဒုစရိုက္မႈနဲ႔ ၊ ေန႔စၪ္ထုတ္သတင္းစာနဲ႔
ျမိဳ႔ျပဟာ ........................အဲဒီျမ
ႀကိဳး
ငါျမိဳ႕ျပန္လာေတာ႔
လမ္းမီးတိုင္ေတြက အေမွာင္ကိုထမ္းထားရတုန္း
တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ႔ နွင္းေတြက
ျမိဳ႕ကို မလြတ္တမ္းဖက္လို႔
အက်အေပါက္မ်ားတဲ႔ ေက်ာက္ၾကမ္းလမ္းေပၚ
ငါ႔ဖိနပ္အသက္က ယဲ႔ယဲ႔ေလး
အမူးလြန္ေနတဲ႔လေရာင္က
သံုးေျမွာင္႔ဖန္တံုးလို ငါ႔ရင္ဘတ္မွာ အလင္းယိုင္ခ်ိန္
တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးေတြက
ဟင္ခနဲ ၊ ဟာခနဲ
သူတို႔ေလာင္းထားတဲ႔ပြဲဟာ
ငါနဲ႔ ေလာကဓံ မ်ားလား
ရိုစီဟုေခၚသည္
ရွင္အရမ္းသိခ်င္လား
ရွင္ခုနက လြတ္က်သြားတဲ႔အရက္ခြက္ဟာ ကြၽန္မဘဝပဲ
ဟင္း ဟင္း ဟင္း ဟင္း
တကယ္ေတာ႔ ကြၽန္မက
ဟိုအစ္ကိုၾကီးရဲ႕ မခင္နွင္းဆီလည္းမဟုတ္
ေတာင္ယာလုပ္သားမိဘနွစ္ပါးက ပ်ိဳးခဲ႔တဲ႔နွင္းဆီ
မိသားစုထမ္းပိုးကို
ေက်ာကုန္းေတြ ကြၽဲပခံုးထေအာင္ ရံုးရတဲ႔ အေဖရယ္
သမၼာအာဇီဝကို ေေခါင္းေပၚရြက္ေရာင္းရတဲ႔ အေမရယ္
ထမင္းပန္းကန္နဲ႔ သားေရကြင္းပစ္တမ္းကိုပဲ
မင္တတ္ေသးတဲ႔ ေမာင္ေလးရယ္
ေလာကထဲ ဖူးဆဲ ၊ ငံုဆဲ ၊
ပြင္႔ဖို႔တာဆူဆဲ ကြၽန္မ မနွင္းဆီရယ္
ကြၽန္မက ဘဝကိုေက်းလက္ေတးလို
ရိုးရိုးေလးပဲ ဆိုတတ္တဲ႔အရြယ္
ရုပ္ရွင္
အျဖူထည္သက္သက္ေပၚ
အရိပ္ေတြ စိုက္ဝင္ပံု
အေရာင္ေတြ စီးက်ပံု
ေခတ္အၾကိုက္ အေဖာ္အခြၽတ္ညကို
လေကြးေကြးေပၚ မလံုမျခံဳေခြတင္ထားတယ္
ဇာတ္ညႊန္းထဲ ၾကယ္ေတြစကားေျပာခန္းမပါဘူး
မ်က္ရည္က်ေအာင္ရယ္ရတဲ႔ဗီလိန္ေတြ
တိုးတိုးေၾကကြဲျပလိုက္
က်ယ္က်ယ္ေပါက္ကြဲျပလိုက္
အခန္းဆက္ အလြမ္းစက္
အေဝးေျပးကားေတြေပၚ
အေဝးေျပးဘဝေတြ ထုိင္ခုံလြတ္မရွိဘူး
ကြ်တ္က်ခဲ့တဲ့ ဖိနပ္တစ္ဖက္ဟာ ငယ္ဘဝ ဆုိလား
အရွိန္နဲ ့တစ္ၿမဳိ ့စီ ျဖတ္တယ္
အရိပ္မရလုိ ့ ခုတ္ထစ္ခံ လုိက္ရတဲ့ လြတ္လပ္မွဳ
ကုိယ္စီ ပဲ့ထြက္ခဲ့ တစ္နယ္တေက်း
တြယ္ခ်ိတ္ထားတဲ့စိတ္လည္း
မ်က္ရည္စုိတာနဲ ့ သံေၾကးတက္လြယ္
ဘဝကုိ လေရာင္နဲ ့ၾကဳိ းညွိ ဖုိ ့
လမ္းသြားလမ္းလာ အလန္းဇယားေတြမွာ
ငါတုိ ့ အနံ ့ေတြ ပါမလာေတာ့ဘူး
တီးမိေခါက္မိရုံ အသံၿမည္ေနတဲ့ ကမၻာ
ရြာဆန္ေနပုံက
တစ္ရြာတည္းေနတာေတာင္ တစ္ေရတည္းေသာက္မရ
ကဗ်ာဆရာနာမည္နဲ ့သစ္ပင္
သူက
သူ ့အရိပ္ေလာက္
ဘယ္အခါမွမေအးဘူး
သူ ့ေခါင္းေပၚေဆာင္းထားတဲ့ အုိဇုန္းဟာ
သူ ့ရင္ဘတ္လုိတိတ္တိတ္ ပြင့္လုိ ့
ခရမ္းလြန္ဒုကၡေတြတဖြဲဖြဲ စုိက္တယ္
စုပ္ယူမွဳမ်ားမ်ား
ထုတ္လႊတ္မွဳနည္းနည္း
အပူေတြခဲေနတဲ့စိတ္က
(မုိးထဲေရထဲေတာင္)
တဖ်တ္ဖ်တ္ေၾကြတယ္
ငါတို႔ေျပာရင္ သီခ်င္း ငါတို႔ေရးရင္ ကဗ်ာ ငါတို႔ဟာ မင္းသားေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့မင္းသားေတြ ၂
လမ္းေပၚ ေလခြၽန္ရင္း အိမ္နဲ႔ေ၀းရာ ထြက္ခဲ့
ကိုယ့္လက္နဲ႔ကိုယ္ ေတာက္ခ်ပစ္မိတဲ့စီးကရက္ျပာေတြလား ရဲတယ္
ရန္သူ႕ရင္၀ကို ထုတ္ခ်င္းခတ္ထိုးေဖာက္သြားမယ့္က်ည္ဆံေတြလား ရင့္တယ္
မေတြေ၀ဘူး မတြန္႔ဆုတ္ဘူး
ေဆးယဥ္သြားတဲ့ ေလာင္မီးပိုးေတြ မဟုတ္
အသက္အႏၱရာယ္ကို ၿခိမ္းေျခာက္ေနတဲ့ သက္မဲ့ဗံုးေတြ မဟုတ္
မီးလင္းမယ့္ထင္တဲ့ခလုတ္ေတြကို လိုက္ႏွိပ္တယ္
အေမက ဘယ္တုန္းကမွ အသိအမွတ္မျပဳခဲ့သလို
ခ်စ္သူကလည္း ယံုၾကည္ဖို႔ ရယ္ေမာေခါင္းခါခဲ့တာခ်ည္းပဲ
ငါတို႔ဟာ ျငင္းဆန္ခံရဖို႔ အၿမဲတမ္းအသင့္အေနအထားေပၚ ခါးေထာက္ရပ္ေနမိတာလား
ငါတို႔ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ရင္လည္း ငါတို႔ စြမ္းေဆာင္ခဲ့ပါတယ္
လူညံ့တစ္ေယာက္ရဲ႕ သူ႕ကိုယ္သူ ျခစ္ရာဖ်က္ရာမ်ား
မယ္မယ္ရရ ညံ့ျပစရာဆိုလို႔ သူဟာ မဖ်တ္လတ္မေပါ့ပါးတဲ့ေၾကာင္တစ္ကာ
ညံ့ေနေအာင္သ,ထားတဲ့လက္သည္းေတြနဲ
သူ႕ခႏၶာကိုယ္ကထြက္တဲ့အညံ့အဖ်င္း
သူ႕ဆီမွာ ညံ့တဲ့အရည္အခ်င္းကလြဲရင္ ဘယ္အေၾကာင္းအရာမွ အညံ့ခံလာမပြင့္ဘူး
လူေျပာသူေျပာမ်ားတဲ့ဒုကၡတရားကို
ဖ်က္ၿပီးသားဒုကၡတရားကို သူ႕ညံ့ဖ်င္းမႈနဲ႔သူ ျပန္ျခစ္တယ္
အသင့္ထုပ္ပိုးၿပီးသားအညံ့စားျပက
အသံထြက္ညံ့ညံ့နဲ႔ ရယ္ေမာေပးလိုက္ဖို႔လည္း သူက အညံ့ခံျငင္းဆန္ေနျပန္ေရာ
သူ႕စိတ္ဓာတ္ေလးက လွခ်င္ရက္နဲ႔ သူ႕စိတ္ရင္းေလးက ညံ့ေနလို႔
သူ႕ကဗ်ာေလးက ေကာင္းခ်င္ရက္နဲ႔ သူ႕စကားလံုးေလးက ညံ့ေနလို႔
ရုပ္ၾကမ္းႀကီးနဲ႔ႏြဲ႕ျပထားတဲ့သူ
ငါ့အေတြးအေခၚကို လာ၀ယ္ၾကတယ္ ငါ့အေၾကာင္းကို တုပၾကတယ္ ငါက သစၥာေဖာက္ပဲ
ဒလေဟာဆန္႔ထြက္ရွည္လ်ားေနတဲ့ငါ့ဆ
အေပါစားသားေရကြင္းတစ္ကြင္းနဲ႔ စုခ်ည္ထားလိုက္ရမလား
ေက်ာက္ကပ္မေကာင္းဘူး အဆုပ္လဲရမယ္ ေသြးသြင္းရမယ္ အသည္းႏွလံုးကို ေျမေခြးေတြ
မမီႏိုင္တဲ့စပ်စ္ပင္ေပၚ တက္သီးထားရမယ္ ဘ၀ဆိုတာ သူ႕ခ်ည္းသက္သက္ဆိုရင္ အခြံႀကီးပါကြာ
ငါတို႔ ထည့္ၾက ငါတို႔ေတြ ဘ၀ထဲ အဓိပၸာယ္ေတြ ေလာင္းထည့္ၾက
ႏွစ္ဆယ့္ေလးေတာင့္ေျမာက္က်ည္ဆံဟ
ငါ့ခႏၶာဆံုလည္ထဲ အတိအက် ငါ စစ္ပြဲေတြကို ပစ္ခ်မယ္ ငါ ၀ံပုေလြအူသံေတြကို ပစ္ခ်မယ္
လိုအပ္ရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း ပစ္ခ်ရမွာပဲ
မင္းရဲ႕မနာလို၀န္တိုမႈေလး ငါ့ကို ခဏငွားပါ မင္းရဲ႕ပလႊားလို/
ကမၻာေျမေပၚ တည့္တည့္ရပ္ခ်င္လို႔ ငါ့မာနကို ေစာင္လို အၿမဲၿခံဳထားႏိုင္ဖို႔ ေဆာင္းၿပီးရင္းေဆာင္းေတြ
ငါ့ဆီ ပို႔ပါ ငါ့ကဗ်ာက နာမ္တရားဆီ မရဏာႏုႆတိေနခ်ိန္ ငါ့ဘာသာစကား/အေရးအသားက ရုပ္ေနတယ္
တနဂၤေႏြဖတ္စာ
မနက္မလင္းခင္ကတည္းက စိတ္ကို တအာအာ ထိုးဆိတ္ေနက် ေသြးဆာေနတဲ့က်ီးကန္းတစ္ေကာင္။
ဖြင့္ထားတဲ့ျပတင္းကေန ေနေရာင္အစားထိုးျပႆဒါးေတြ တြဲခိုျဖာက်ၿမဲ။
ကၽြန္ေတာ့္အဘိဓာန္မွာ တစ္ပတ္တစ္ခါ ကုသေနရတဲ့အႏုစားစိတ္ေရာဂါတစ္မ်ဳ
ေရစီးသန္တဲ့ျမစ္ . . .အဲဒီလို အသံထြက္ၾကည့္မိရံု အာေခါင္ေတြ နာက်င္အက္ကြဲ။
အေအးခန္းဧည့္ရိပ္သာေရွ႕ကြက္လပ္မ
တကယ့္တနဂၤေႏြေတြပါ . . . ၿမိဳ႕ႀကီးသားစတိုင္လ္အျပည့္နဲ႔ လမ္းကို တက္ႀကိတ္သြားေသးတယ္။
သိမ္ငယ္နိမ့္ပါးစိတ္ဟာ ေရာဂါ . . . ကယ္ၾကပါ အဲဒီမ်က္စိသူငယ္ေလးကို ကယ္လိုက္ၾကပါ။
ဒီလိုပါ ဟိုလိုပါ ဒီလိုလို ဟိုလိုလိုပါ စိတ္ထဲထိ ဆတ္ဆတ္ခါေအာင္ စူးၾကည့္တာပါ
စိတ္တြင္းေပါက္ထဲ ေခ်ာ္က်တယ္။ သီဆိုေနဆဲယံုၾကည္ခ်က္ေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္ျပတ္ေတာက္လို႔။
သင္းကြပ္ခံလူငယ္ဘ၀ပဲ။ ကိုယ့္အသံမွာ ကိုယ့္သ႑ာန္ဟာ ေငါေငါႀကီး ခၽြန္ထြက္ေန။
ေနရင္းထိုင္ရင္း ေပါက္ၿပဲေနရတဲ့အထဲ ေနရင္းထိုင္ရင္း ဖိတ္စင္ရျပန္တယ္။
အဓိပၸာယ္ကင္းမဲ့မႈသစ္ကိုင္းေပၚ ဘာမွအစိုးမရျခင္းငွက္တစ္ေကာင္နာ
လိုအပ္မယ္ထင္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မဓာတ္နဲ႔ ျပန္ညွိၾကည့္မိတယ္
လိုအပ္မယ္ထင္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေခ်ာက္ကမ္းပါးထဲက ဆြဲတင္ၾကည့္မိတယ္
စိတ္နဲ႔ပစ္ခ်ထားတဲ့ၾကယ္ေတြကို စားပြဲေပၚ အခြံခ်ည္းသက္သက္ ပစ္တင္ထားလိုက္
ရွင္သန္မႈဟာ နတ္ႀကီးတယ္ တရားကို ေငြေစာင့္တယ္
အသံေတြ ပိုက်ယ္လာတယ္ အဆံေတြ ပိုေခ်ာင္လာတယ္
လက္ေခ်ာင္းထိပ္ဖ်ားေလးေတြကေန ေသြးေတြ ေငါက္ေတာက္ပန္းထြက္ေနသလိုပဲ
ယားယံေနတဲ့အေရျပားကို ယားယံေနတဲ့စိတ္က ဆတ္ခနဲ ကိုက္ဆြဲယမ္းခါေနသလိုပဲ
ဘယ္လိုသံသယဆန္တဲ့နာမ၀ိေသသနေတြ သံုးၿပီး လူ႕အျဖစ္ကို လႈပ္ေသာက္ရမလဲ
အေရးေပၚကမၻာႀကီးအတြက္ ခုေတြ႕မယ္ ဒါမွမဟုတ္ ေနာက္မွသိမယ္ကို အေလ်ာ္ေပးထားလိုက္
ဘာမွ မရွိေတာ့ဘူး ဒါမွမဟုတ္ ဘာမွ မရွိခ့ဲဘူး
ဘယ္သူမွ မရွိေတာ့ဘူး ဒါမွမဟုတ္ ဘယ္သူမွ မရွိခ့ဲဘူး
မင္းအေမ မင္းကို ခ်စ္ခ့ဲသလား ဒါမွမဟုတ္ မင္းအေမ မင္းကို
ခ်စ္ခ့ဲသလား
လြယ္ကူမႈထဲ လြယ္လြယ္ပဲ လိမ့္ဆင္းကြဲေၾကပစ္ေတာ့မလားကမၻာ
ဒါမွမဟုတ္ မင္းခ်စ္သူတရားမွ်တမႈက အာဏာပါ၀ါရဲ႕မယားငယ္ဘ၀ကို
သာယာသြားၿပီလားကမၻာ
လြတ္လြတ္ကြ်တ္ကြ်တ္ ကန္သြင္းရင္း လြဲေခ်ာ္ေနတ့ဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလား
ဒါမွမဟုတ္ မိစၦာေတြ ကန္သြင္းတိုင္း ခြင့္ျပဳလိုက္ရတ့ဲစစ္ပြဲေတြလား
လူေတြက စစ္ရဲ႕အသားမွ မပါရင္ ထမင္းစားမၿမိန္ၾကေတာ့ဘူး
မင္းအေၾကာင္း ငါ့အေၾကာင္းနဲ႔ သူ႕အေၾကာင္း အရာရာ
ရႈပ္ေထြးလာ ... ပိုၿပီးရႈပ္ေထြးလာ ... အရႈပ္ေထြးဆံုးျဖစ္လာ။
မေသမရွင္ မေသ သို႔ေသာ္ မရွင္။ေဆးစားေဆးေသာက္က
ေန႔ေရႊ႕ညေရႊ႕မရဘူး။ထစ္အေနတ့ဲအတိုင္း အတည္ႀကီး တန္႔ေန။
အရည္မရအဖတ္မရ အရည္ရေတာ့ အဖတ္ဆယ္မရ။ေခတ္ေရစီးထဲ
ေပါေလာ/ပက္လက္ေမ်ာ။
ဘြဲ႕ဆိုေတာ့ ဘြဲ႕လိုက္ရ။အလုပ္ဆိုေတာ့ ဟုတ္လိုက္ရ။စိတ္ကူးစိတ္သန္းနဲ႔
ျခင္းေတာင္းထဲကသစ္သီးပုပ္ဟာ အတူတူပဲ။ဒီအသက္အရြယ္မွာ အခ်စ္လည္း
လိုတယ္။အားေကာင္းေမာင္းသန္လည္း လိုတယ္။ေငြေၾကးနဲ႔အေပ်ာ္အပါး
တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း လိုတယ္။လမ္းစကားဘန္းစကားေလးလည္း တတ္
အေသာက္အစားေလးလည္း ဖက္လိုက္ခ်င္တယ္မဟုတ္လား။
ေက်ာတယ္ထင္ရင္ ေမာသြားမယ္။လက္ဖ်ံရိုး ခ်ဳိး
ဓားလို ကိုင္ၿပီး ထိုးပစ္လိုက္။သင္တန္းေတြ စက္ေသနတ္ပစ္သလို တရစပ္ ေျပးတက္ရ။
ဘာသာစကားေတြ နင္ေနနင့္ေနေအာင္ ပလုပ္ပေလာင္း အေျပာက်င့္ရ။စလံုးလားမေလးလားဂ်ပန္လားကိုရီးယားလား။ရွာရမယ့္ေငြက ငယ္ထိပ္ကို
ေျမြေဟာက္လို လွမ္းေပါက္တယ္။ငါတို႔ရဲ႕စြမ္းအားဟာ ဒီႏိုင္ငံမွာ ေရႊျဖစ္ဖို႔ျငင္းဆန္ခံရ။
ေျမေအာက္ကေန လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ေတြ သြယ္တန္းစြန္႔ထုတ္ပစ္သလို ငါတို႔အရည္အခ်င္းဟာ
ေရပိုက္ေခါင္း လွည့္ဖြင့္သလို တိုင္းတစ္ပါးသားေတြဆီ ပန္းထြက္ေပးရ။
ငါတို႔ေျပာရင္ သီခ်င္း ငါတို႔ေရးရင္ ကဗ်ာ ငါတို႔ဟာ မင္းသားေယာင္ေဆာင္ထားတ့ဲမင္းသားေတြ ၃
ရိုးရိုးေတြးတယ္ ရဲရဲေျပးတယ္
ဘယ္ေတာ့မွ...ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္မဆုတ္ဘူးျပတ္သား
ဘယ္ေတာ့မွ ... ဘယ္ေတာ့မွ က်ကြဲမေပးဘူးေသခ်ာ
ေရာက္ရာအရပ္မွာ ႀကံဳသလို ပန္းထပြင့္မယ္တကဲကဲ
ငါတို႔အရပ္ထက္ ဥာဏ္ရည္ပိုနိမ့္သူေတြက ငါတို႔ကို မမီႏိုင္ဘူး
ငါတို႔နဲ႔မထိုက္သူေတြ တူရာတန္ရာဆီ သူတို႔ သြားၾကေပလိမ့္
လမ္းက ငါတို႔ဆီ မလာရင္ ငါတို႔က လမ္းဆီ သြားမွာပဲ
မ်က္ေမွာက္ကမၻာရဲ႕၀ိဇၨာသိပၸက်မ္
အနာဂတ္က ငါတို႔နာမည္ေတြကို ေအာ္ဟစ္ပြဲေတာင္းလို႔
တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးက ငါတို႔ပုခံုးေတြေပၚ ေပါက္ေရာက္ရွင္သန္လို႔
အလ်ားလိုက္ျဖတ္တယ္ ေဒါင္လိုက္ကူးတယ္
စစ္ျမင္းပ်ဳိကို ခ်ပ္၀တ္တန္ဆာဆင္သလို ငါတို႔ကိုယ္ငါတို႔ ကတယ္သတယ္
ေခတ္တစ္ခုလံုးကို တစ္ေယာက္တည္း ေသာက္ပစ္လိုက္ရမွာ အားနာလို႔ ခင္ဗ်ား အျမန္ဆံုးလာပါကိုအဂၢ
ဘ၀က အျမွဳပ္တစီစီပြက္ထေနတဲ့တပ္မက္ဖြ
လက္ေမာင္းေသြးတစ္ခြက္ထဲ မ်က္ရည္တစ္ပက္ေပါက္ထားတယ္
လက္ရွိအေနအထားကို လက္ရွိအေနအထားအတိုင္း စားပဲြေပၚတင္ထားတယ္
သမိုင္းကို မဖိတ္စင္ေအာင္ တစ္ေယာက္တည္း စီးဆင္းသြားဖို႔မလြယ္ဘူး
အနာဂတ္ကို သားမေလွ်ာေအာင္ တစ္ေယာက္တည္း ေတြးေခၚရတာလည္း မလြယ္ဘူး
ဘယ္ေနရာမွာမဆို ဆိုက္ကားသမားသမားေတြက တစ္စိတ္တည္းတစ္ဥာဏ္တည္း
အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း တစ္စိတ္တည္းတစ္၀မ္းတည္းပဲေပါ့
ေန႔ရက္တိုင္းဟာ သံဆူးႀကိဳးနဲ႔မလြတ္ သိုက္ဆရာေတြကို ပလႅင္ေပၚ ေခၚတင္လာမိတယ္
နာေရးေၾကျငာ
သူငယ္ခ်င္းက အိမ္ျပန္သြားတယ္။ငါ့အခ်စ္က စကားေမးမရဘူး။ပါးစပ္ဟထားတဲ့
အဆင္မေျပမႈထဲ ဘယ္ႏွဘ၀စာအာသာမေျပခဲ့ရျခင္းေတြ ထိုးစိုက္ပ်ံဆင္းလာမလဲ။
မ်က္လံုးေတြကို လမ္းတစ္ဆံုး ဆြဲဆန္႔ေငးရီ...။ဒီမွာက မ်က္ရည္လြယ္တဲ့အရပ္၊ဒီမွာက
အစာအိမ္ဟာ ရန္သူပဲ။ညွီစို႔စို႔ေတာသံေတြ တေငြ႕ေငြ႕ အူ။မရွိ...။ဘာမွမရွိ။ဘာအရသာမွ
မရွိ။ဘာအႏွစ္သာရမွ မရွိ။ျပႆဒါးေတြ တစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္။
အရွင္လတ္လတ္ အေရခြံဆုတ္ၿဖဲခံေနရတဲ့ႏြားပဲ။လူ႕ယဥ္ေက်းမႈအေဆာက္အအံုတစ္ခုလံုး
ငါ့အေပၚ ၿပိဳက်တယ္။ငရဲအိုးလည္း ငါ့ေခါင္းေပၚ ေဇာက္ထိုးျပဳတ္က်တယ္။ငါ ပ်က္က်တယ္။
ေသြးရူးေသြးတန္း ထထပ်ံေနမိတယ္။အ၀ိဇၹာခန္းထဲ...။စိတၱဇလူသတ္သမားဇာတ္လမ္းေတြ
တစ္ညလံုး ထိုင္ၾကည့္ေနမိ။ငါ ဘယ္မွာလဲ။ဘယ္မွာလဲငါ။ေသြးေၾကာေတြ ပိတ္ဆို႔ေနတယ္။
ဘလိတ္ဓားနဲ႔ လွီးျဖတ္ဖြင့္ရမယ္။အသက္၀၀ ရႈခ်င္တယ္။ေလေကာင္းေလသန္႔ ရခ်င္တယ္။
လိုက္ရွာ အ၀ိဇၹာခန္းထဲ။ အ၀ိဇၹာခန္းထဲမွာ မတရားတဲ့ဥပေဒ၊ေမွာက္မွားေနတဲ့က်င့္၀တ္ေတြ
ေခြးအေတြလို သံရွည္ဆြဲ ေသြးဆာ။
မလြတ္ေျမာက္ႏုိင္ေသးတဲ့ ငါ့နာမည္ ဒါမွမဟုတ္ စကားဝါ
စိတ္ခံစားမႈေတြ လြတ္ခ်ထားလုိက္တယ္
တစ္ေယာက္တည္း အိပ္တဲ့ ညမ်ဳိးေတြ
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကုိ ေပါက္ေပါက္ေဖာက္သလုိ ဆူညံလုိ႕
ဆန္႕က်င္ဘက္ လိင္ရဲ႕အထိအေတြ႕မွာ အာရုံေတြေသြးၾကြ
ငါက ဘယ္ေလာက္ေသာက္ေသာက္ မေျပႏုိင္တဲ့ ပင္လယ္ေရပဲ
ထည့္ထားတဲ့ ရွန္ပိန္ခြက္မွာ ငါရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းနီရာ ရဲပေတာင္းခတ္
ဆုိက္ဒ္ မ်ဳိးစုံတဲ့ ခ်စ္ျခင္းတရားေတြ
ေျပာျပရင္ ယုံႏုိင္စရာမရွိဘူးလုိ႕ နင္တုိ႕ကုိယ္တုိင္ ျငင္းလိမ့္မယ္
ငါ့စိတၱဇက ငါ့တန္ဖုိးေပါ့ သူငယ္ခ်င္းရယ္
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကုိ ျငင္းဆန္ပစ္လုိက္တာ ငါ့ရဲ႕ယုံၾကည္မႈ ေရာဂါ
အေကာင္းဆုံးဆုိတာေတြ ႏွလုံးသားထဲ ထည့္မက္ခဲ့ဖူးတယ္
ေစာင့္ေရွာက္ပါရေစဆုိတဲ့ ေတာ္ကီေတြ
ၾကည့္လုိက္ေတာ့.. စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ေဆးခတ္ထားတဲ့ အခ်ဳိရည္ပဲ
ညီမေလး
ညီမေလး ၁
----------------
ေကာင္းဘြိဳင္ရုပ္ရွင္ေတြ ၾကိဳက္တဲ့ ညီမေလးက
သူ႕လက္ညွဳိးေလးကုိ ေသနတ္ပုံစံမ်ဳိးနဲ႕ ယမ္းေငြ႕ေတြစင္သြားေအာင္ မႈတ္ထုတ္လုိက္တယ္
ေသနတ္မွန္လုိ႕ လဲက်သြားသလုိ သရုပ္ေဆာင္လုိက္တဲ့ ငါ
ျပန္မထ လာေတာ့တဲ့အခါ
မ်က္ရည္ဝဲေနတဲ့ မ်က္လုံးနဲ႕ ငါ့ကုိ လႈပ္ႏုိးရင္း
သူ႕နာရီ ပန္းေရာင္ေလးရဲ႕ ဒုိင္ခြက္ကုိ ထုိးျပတယ္
ကြဲကြာသြားတဲ့ မိသားစုဓါတ္ပုံက ညီမေလးမ်က္ရည္ေတြနဲ႕ ရႊဲနစ္လုိ႕..။
ညီမေလး ၂
---------------
အေမက ေဆးလိပ္နံ႕ မၾကိဳက္ဘူး
အေဖက စီးကရက္တစ္ဘူး ဝယ္လာတယ္
ညီမေလးက စီးကရက္ဘူးကုိ ကပ္ေၾကးနဲ႕ ညွပ္လုိက္တယ္
အေဖစိတ္ဆုိးျပီး ရုိက္တဲ့အခါ
ညီမေလးက ဗလာစာအုပ္ထဲကေန
ေဖၾကီးကုိ ခ်စ္တယ္ ဆုိတဲ့ စာမ်က္ႏွာေလးလွန္ျပခဲ့တယ္..
အေဖက ေဆးလိပ္ေတြ ဆက္ေသာက္တယ္
ညီမေလးက ေဖၾကီးကုိ ခ်စ္တယ္ ဆုိတာေတြ ဗလာစာအုပ္ထဲမွာ
ဆက္ေရးေနတယ္...။
အစမွာထဲက အရူးတစ္ေယာက္လုိ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆုိျပီး စတယ္
ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့ အလင္းစုိင္ထဲ တိမ္ေတြဝင္သြားသလုိမ်ဳိး
ေမွာင္မည္းေနတဲ့ညေတြကုိ ေၾကာက္ရြံ႕ပ်ဳိ႕အန္မိတယ္
ငါဟာ ငါ့ကုိယ္ငါ မသတီတဲ့ သူမ်ားလားကြယ္
စိတ္ကူးေတြကုိ နံရံေပၚမွာခ်ိတ္ထား/ တကယ္ေတာ့ သက္သာရာမ်ား ရမလားလုိ႕ပါကြယ္
အလွမ္းက်ယ္တဲ့ ေဝးကြာျခင္းကုိ ေခြေခြေခါက္ေခါက္ပဲ ထုပ္သိမ္းထားတယ္
ငါညွိတဲ့ ေဆးလိပ္မီးက ငါ့ကုိ ျပန္ေလာင္ကၽြမ္းေနသလုိမ်ိဳးဆုိေ
ပူေလာင္မႈဆုိတာက ထူးထူးျခားျခား မရွိတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလာက္ပါပဲ ေမဂ်ဴႏုိ
စိတ္ကုိ အလုိလုိက္ပစ္လုိက္.. ဘယ္ေလာက္မ်ား လမ္းဆုံးမလဲ
ေမွာက္မွားမိသမွ်ေတြက လူ႕အျဖစ္ရဲ႕ အရသာေတြခ်ည္းေပါ့ကြယ္
ငါ့ကုိယ္ငါ ခုိးျပီးနာက်င္ေနရတဲ့အခါ ေပ်ာ္စရာဇာတ္လမ္းေတြပဲ နင့္ကုိ ေရြးျပီးေျပာျပမယ္
နင္သတိရေနတဲ့အခါ ငါ့ကုိ အေခါက္ေခါက္ အခါခါျပန္ဖတ္ပါ
မွတ္မွတ္ရရ သိမ္းဆည္းပါ...ေမဂ်ဴႏုိ
မလုိတမာရနံ႕ေတြ စြဲက်န္ေနတဲ့ ေခတ္ရဲ႕ ဟန္ေဆာင္မႈရင္သား လွလွေပၚမွာ
ေလနဲ႕ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ပါသြားတဲ့ မုိးပ်ံပူေဖာင္းေလးကုိ အားက်တယ္
တဖ်စ္ဖ်စ္ေတာက္ေပးႏုိင္တဲ့ မီးေတာက္ေလးရဲ႕ အေႏြးဓါတ္ကုိ အားက်တယ္
အစကေန အစေတြဆြဲထုတ္ျပီး လက္စသတ္လုိက္တယ္
ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲေဆာက္/
ဇာတ္
မြန္းၾကပ္လုိက္တာ.. ဆုိျပီး ႏွစ္ႏွစ္ကာကာေအာ္..
ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ေခါက္ကုလားထုိင္တစ္လုံးလုိ ေခါက္သိမ္းပစ္လုိက္ခ်င္တယ္
အဲဒီရက္စြဲေတြက ငါ့ရဲ႕ေသေကာင္ေပါင္းလဲရက္ေတြပါပ
တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအေၾကာင္း ေျပာျပရုံကလြဲလုိ႕
ျပစ္မွားမိတာဆုိတာမ်ဳိးဟာ ငါတုိ႕မွာ အပ္ဖ်ားတစ္ေထာက္စာေလာက္ပဲ ရွိခဲ့မွာပါ
နင့္လက္သူၾကြယ္ေပၚမွာ ငါ့နာမည္ကုိ ေရးတဲ့အခါ
နင္က ေခါင္းကုိငုံ႕ထားရင္း တိတ္တိတ္ေလး ျပံဳးေနခဲ့ဖူးတယ္
တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ကုိ လုိအပ္လာတဲ့အခါ
လက္ခ်င္းတင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဆုပ္ကုိင္ရင္း ႏွစ္သိမ့္ခဲ့ၾကတယ္
ရုိးရုိးရွင္းရွင္းဇာတ္လမ္းထဲ ရုိးရုိးေလးခ်စ္ခဲ့ၾကရုံေလာက္ပါ
ကမာၻၾကီးထဲက Echo သံေတြ
တစ္ေယာက္တည္း ေကာင္းကင္ေပၚကုိေမာ့ၾကည့္ျပီး ေအာ္ခ်လုိက္တယ္
ေကာင္းကင္ဘုံက အသုံးမလုိတဲ့ က်ည္ဆန္ေတြ သူ႕လက္ဖဝါးမွာ စုိက္ဝင္လုိ႕
တုိင္းရင္းသူေလးရဲ႕ ရုိးရာဝတ္စုံဟာ စုတ္ျပဲရာဗရပြနဲ႕ ညစ္ႏြမ္း
ေသြးစုီ႕ေနတဲ့ ေျခဖဝါး အသက္လုေျပးသံေတြက ျပင္းထန္လြန္းတယ္
ဘယ္သူေတြ မွားေနခဲ့လဲ ဘယ္သူေတြ မတရားပဲ ေသခဲ့လဲ
ေအးခ်မ္းမႈေတြကုိ ရြာလုံးကၽြတ္မီးေလာင္တုိက္အသြင္
အသက္ဓါတ္ေတြဟာ ေျမမွာ တစ္စစီ ျပန္႕က်ဲလုိ႕
ဘယ္ဘုရားသခင္က ေသနတ္သံေတြကုိ က်က်နနၾကီး ဖန္ဆင္းပစ္လုိက္လဲ
မင္းမသိတဲ့ စစ္ပြဲေတြၾကားမွာ မင္းတုိ႕မိသားစုေလးက ကံေၾကြးပါလာခဲ့လား
ပုံစံမက်တဲ့ တက္တူးလုိ မိန္းမတစ္ေယာက္
အိပ္ေပမယ့္ ေမာျပီး အိပ္ေမာမက်ႏုိင္ဘူး
ပါးလွပ္လွပ္ ေငြစကၠဴ တစ္ရြက္ အေၾကာင္း
အက်ဳိခံရလုိ႕ ပြက္ပြက္ဆူလာတဲ့ ေသာကေတြအေၾကာင္း
ကုိယ့္ကုိကုိယ္ပဲ တစ္ခ်က္ခ်င္း ပစ္ခ်ေနမိတယ္
ရွင့္အၾကားအာရုံေတြကုိ နားစုိက္ထား
လုိအပ္လာတဲ့အခါ ပစ္စလက္ခတ္ေတြလဲ လက္ခံလုိက္ရတာပဲ
ရွင္နဲ႕ကၽြန္မဆက္ဆံေရးထဲ ဘာညာဝါဒီေတြကုိ နားထားလုိက္
မိန္းမလုိ မိန္းမရအသုံးအစြဲေတြ ကၽြန္မမ်က္ဝန္းကေန က်လာခဲ့ဖူးလား
ရွင္တပ္ထားတဲ့ မ်က္မွန္စိမ္းၾကီးကုိ ခၽြတ္ခ်လုိက္ပါ
ရွင္တုိ႕က သိပ္ၾကီးက်ယ္တယ္....
ကမာၻၾကီးကုိ ဘာနဲ႔ေရာျပီး ေဖ်ာ္ေသာက္ပစ္မွာလဲ
ေရာက္ရာအရပ္မွာ ဓါးလြယ္ခုတ္ေတြခ်ည္း မလုပ္ပါနဲ႕
ရွင္ေရးတဲ့ကဗ်ာမွာ ရွင္က ကုိယ့္ဂုိးကုိယ္ျပန္သြင္းေနတဲ့ သစၥာေဖာက္တစ္ေယာက္
ရွင္သိထားတဲ့အတုိင္း ကၽြန္မက အျဖဲခံထားရတဲ့ လက္မွတ္တစ္ေစာင္
ရက္စက္မႈကုိ ရုိင္းရုိင္းစုိင္းစုိင္း တုန္႕ျပန္လုိက္ေတာ့
ဆုိးေဆးရုိက္ထားတဲ့ ကၽြန္မႏႈတ္ခမ္းေတြက ၾကြရြေနတဲ့ အဆိပ္အေတာက္ေလ
စုိက္ခင္းစိမ္းစိမ္းထဲ အတုအေယာင္/အေရာင္ အေတြးအေခၚေတြလား ေမဂ်ဴႏုိ
အလြတ္မရွိေတာ့တဲ့ ဘဝအကန္႕ထဲ တစ္ေယာက္တည္းေနသားက်လာျပီ
စိတ္ထဲဝင္လာတဲ့ ေသေကာင္းေပါင္းလဲ သတိရျခင္းေတြနဲ႕
ငါက အိမ္ျပန္ခ်င္စိတ္ကုိ ဘာသာတရားတစ္ခုလုိ ကုိးကြယ္ေနတဲ့သူပဲ
အထီးက်န္ေနတဲ့ စိတ္ေတြက ေလးေလးလံလံဆြဲတင္းထားသလုိမ်ဳိးေ
ဝမ္းနည္းစရာအျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ
ငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ ကၽြတ္က်လာတဲ့အေမႊးလုိ လြင့္ခ်င္ရာကုိ လြင့္ပစ္လုိက္ခ်င္တယ္
လူေတြ မယုံၾကည္တဲ့ ကဗ်ာဆရာဘဝကုိ ငါက ခုံမင္တဲ့သူ
အထင္လည္း သိပ္မၾကီးနဲ႕ေပါ့ ေမဂ်ဴႏုိ ကမာၻၾကီးကုိ ထမ္းထားတယ္ဆုိတဲ့အထဲ ငါမပါခဲ့ပါဘူး
ကုိယ့္မေကာင္းမႈကုိ ဘယ္သူကမ်ား ရုိးရုိးသားသား ရုိက္ခြဲျပရဲမလဲ
နင့္ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးနဲ႕ ငါ့ကုိ က်မ္းက်ိန္ျပစရာမလုိပါဘူးကြယ္..
နင့္ရင္အုံႏုႏုမွာ ငါ့ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကုိ တက္တူးလုိ စြဲစြဲျမဲျမဲ ထုိးေပးထားေပါ့ကြယ္
ရစ္သမ္မမိတဲ့ စိတ္ကုိ ေမ့ထားလုိက္ပါ ဂၽြန္
ဆြဲေစ့လုိက္တဲ့ အက်ီ ၤအိပ္ကပ္ထဲ ေသာကေတြခ်ည္းေဖာင္းကားလုိ႕။
လမ္းခြဲသြားခဲ့ဖူးတဲ့ ဖိတ္စာတစ္ေစာင္က အေရာင္လြင့္ေနတယ္။
ေမွ်ာ္လင့္ထားသမွ် စုိက္ခင္းထဲမွာ ဘာသီးႏွံမွ မစိမ္းလန္းေသးဘူး။
ငယ္ငယ္တုန္းကလုိ တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ တပ္မက္မႈမပါပဲ လင္မယားလုပ္တမ္း ကစားခ်င္ေနတုန္းလား ဂၽြန္။ .
ခင္ဗ်ားဟာ ခၽြတ္ခနဲနင္းလာတဲ့ ေျခသံရဲ႕ပုိင္ရွင္ပဲ။
ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ဆြဲလွန္ပစ္လုိက္တုိင္း အခြံေတြခ်ည္းေတြ႕ေနရေတာ့မွာလား။
လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ ဆံပင္ရွည္ရွည္ ရင္သားမုိ႕မုိ႕ေပၚမွာ ေႏြးေထြးမႈေတြနဲ႕ အိပ္စက္ဖုိ႕
ခင္ဗ်ား အိမ္ကုိျပန္ရမယ္... ျပန္ကုိျပန္ႏုိင္ရမယ္ ဂၽြန္။
ခင္ဗ်ားက်ဴးလြန္ေတာ့မယ့္ တတိယစိတ္ကုိ ခ်ဳိးႏွိမ္ပစ္လုိက္။
လူ႕ျဖစ္စဥ္ၾကီးဟာ ဗုိုင္းရပ္စ္ထည့္ထားတဲ့ အတုအေယာင္ေဆာ့ဖ္ဝဲေတြ
**မင္ကုန္သြားတဲ့ ေဘာပင္တစ္ေခ်ာင္းကုိ ဥပေဒသတစ္ခုခ်ေရးဖုိ႔ ကုိယ့္စိတ္က မလုံဘူး
စဥ္းစားရင္း ေလးလံလာတဲ့ ဦးေႏွာက္ေတြကုိ အသုံးခ်ဖုိ႕ ခပ္ပါးပါးေလး လွီးထုတ္ေပးပါ
အခု ကုိယ္ကဗ်ာေရးေနတာမဟုတ္ဘူး။ ခံစားမႈရဲ႕ေခၚရာေနာက္ကုိ လုိက္ေနမိတာပါ
ကုိယ့္အရႈိက္ကုိယ္ထုိးမိသလုိ မ်က္ျဖဴဆုိက္ေနတဲ့ ေခတ္ၾကီးမွာ ယဥ္ေက်းမႈအတြက္ ကုိယ္က ဘာမ်ားလုပ္ေပးႏုိင္မွာလဲ
သူတုိ႔ေတြက ကုိယ္ၾကိဳက္တဲ့ စီးကရက္တစ္လိပ္ေလာက္ ဆြဲေဆာင္မႈမရွိဘူး
ကုိယ္မ်က္စိေရွ႕က ကံစမ္းမဲေၾကာ္ျငာေလာက္ ၾကည့္မေကာင္းဘူး
ကုိယ္ေသာက္ေနတဲ့ ဝီစကီတစ္ခြက္ေလာက္ အရသာမရွိဘူး
အရသာရွိမလားလုိ႕ ခံစားမႈကုိ ႏွစ္ပင္လိမ္ရင္း အႏုသယေတြကုိ က်စ္ေနေအာင္ ေခါက္ထားတယ္
လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္က သူ႔အနာဂါတ္ကုိ အရြယ္မေရာက္ခင္ သတ္ပစ္လုိက္တယ္
ကၽြန္ေတာ္က မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲမွာ အိပ္စက္ရတာေပ်ာ္တယ္တဲ့
အသက္ၾကီးလုိ႕ လူၾကီးျဖစ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ ခပ္ေထ့ေထ့ျပဳံးရင္း မွတ္ခ်က္ခ်
မင္းဟာ ေလာကအတြက္အလကားေကာင္ဆုိျပီး သူလက္ေလးေခ်ာင္းနဲ႕ သူ႕ကုိယ္သူထုိးလုိက္တယ္
အရူးေပါင္းစုံထဲမွာ ေပၚပင္အရူးေစ်းကြက္ေတြ အေျခအေနမေကာင္းဘူး
ဟယ္လို...ေၾကာင္သူေတာ္
ကြၽန္ေတာ့ကြၽန္ေခတ္ နည္းပညာကြၽန္ေခတ္။
အာဏာမွမရတာ ငါ့ကဗ်ာေတြဘယ္ၾသဇာရိွပါ့မလဲ။
ဆာေလာင္ျခင္းဟာ ငါ့ေန႔စဥ္အမွတ္အသား။
ငါ့အေရျပားေပၚ ၾကပ္ခိုးလိုစြဲေနတဲ့ လူလုပ္ယဥ္ေက်းမႈ။
သာၿပီ ေဟ့ ဆို ထုခ်င္ႏွက္ခ်င္ အက်င့္ႀကီးကိုက ပါေနတာ။
ငါလည္းအတူတူပဲ။အေငြ႕ဆြမ္းသာ ဖုန္းရမယ္ဆို မ်က္လံုးကေလးကို စင္းလို႔။
ဒုကၡက လ်ွာၾကမ္းႀကီးနဲ႔ ငါ့ပါးကို လ်ွက္တယ္။အေပ်ာ္ေပါ့။
ဒိုင္ယာေလာ့ခ္ဒိုးေတြနဲ႔ ငါမရြေတာ့ဘူး။လူေတြရဲ႕ဟန္ေဆ
ကြၽန္းလံုးမ်က္ႏွာျပင္ေပၚကႏ
ကြၽန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ထဲ ေမတၱာနဲ႔တူတဲ့ မိုးေတြ ရြာေနၿပီ ေမေမ
သာယာေသာမနက္ခင္းပါ ကေလးေလးေရ အိပ္ယာက ႏိုးၿပီလား။
အိပ္ယာခင္းေပၚ ညရဲ႕ code ရာတခ်ိဳ႕ က်န္ရစ္။
အာရံုအတြင္းသားထဲက အိမ္လြမ္းနာကို ျဖတ္သန္းေဖာက္ထြက္လာတဲ့ သတိရျခင္းေညွာ္နံ႔။
စိတ္အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ပါနဲ႔ ကေလးေလးေရ။တေယာသံကို ၾကားရဲ႕ မဟုတ္လား။
သစ္ရြက္ အသစ္ခ်ပ္ခၽြတ္ေတြကို ျမင္ရဲ႕မဟုတ္လား။
ေမတၱာတရားရဲ႕ ေဇာဟာ Time & Space ကိုလည္း ဆြဲခ်ဳံ႕ပစ္လိုက္ပါျပီ။
ေအးစက္ေနတဲ့ ေကာ္ဖီခြက္မွာ ႏႈတ္ခမ္းရာေလး သံုးခုကို စိတ္ကူးနဲ႔တပ္ဆင္ၾကည့္မိတယ္။
ျပတင္းေပါက္ကေလေျပက ဘယ္သူမွမျမင္တ့ဲ နာက်င္မႈအေပၚ တခုတ္တရ လာျပဳတ္က်ျပန္တယ္။
ႏွင္းက်ေနတဲ့ လြင္ျပင္တခုထဲ ေသြးေၾကာေတြေအးခဲခါစ လူတေယာက္လို။
ကိုယ့္အရိပ္ကိုယ္ ခိုစီးျပီး စိတ္နဲ႔အခါခါ အိမ္ကိုျပန္ေနမိတယ္ အၾကိမ္ၾကိမ္။
ပရိေဘာဂ ဆန္ဆန္ေျပာရရင္ေတာ့ ဒုလႅဘတရားနဲ႔ ဒုကၡသစၥာဟာ စေရြးကိုက္တယ္။
လူ႔ဘဝတဲ့ ဒါမွားေနၾက အမွားပဲ။သံသရာကို ဂစ္တာလုပ္ျပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး တီးၾကတာေပါ့။
အသက္ဇီဝမွာ အႏုပညာကိုကပ္ျပီး ခ်စ္ျခင္းတရားနဲ႔ ဥာဏ္ပညာကို ေတ့ဆက္ေလးဆက္ၾကည့္ရေအာင္။
မနက္ခင္းဟာ အသားကင္နံ႔ ေတြနဲ႔ ကေလးေလးကို ပုတ္ႏိုးမယ္လို႔ ဘာလို႔မ်ား ယံုၾကည္ေနတာလဲ။
တစ္စံုတစ္ေယာက္ဟာ အႄမဲတမ္း ေနာက္က်ေနတယ္
ဆန္႔က်င္ဘက္ေတြပဲ။ဖရီးကစ္ေတြပဲ။
ေျမလိမ့္ေဘာေတြပဲ။အခြက္ၾကမ္းေတြ
ထီးပဲ။မီးေဘး။ေရေဘး။အာဏာေဘး။သဘာ
မာရီနာေဘး။Bay of Bengal.
အုန္းခြံေရာင္ေပါက္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတြ။
ငါတို႔မ်က္ခံုးေပၚမွာ ဆင္းရဲမြဲေတမႈက စၾကႍလာေလ်ွာက္ေနတယ္။
အဆင္ကဘယ္ေနရာမွာမွ မေျပဘူး။
အဆင္မေျပျခင္းကိုပဲ ႏိုင္ငံေရးလုပ္လုပ္ေပးေနရတယ္။
ႀကီးေတာ္ႏြားခ်ည္းပဲ လႊတ္ေက်ာင္းမေနနဲ႔ ေနျပည္ေတာ္။အ
တိတ္ကိုေတာ္။အရိပ္ကိုေတာ္။အေတာ္
စီစီကေလးရယ္တဲ့မွ တီဗီြရယ္ မရိွဘူးလား။
အေဖ့ကိုထိမွာစိုးလို႔။တစ္တပ္လံု
ဖာတလံုးေဂါင္းက်ားေရ။တသက္လံုး မုန္႔လံုးစကၠဴကို ျခ
ေသၤ့႐ုပ္နဲ႔ ကပ္ေပါ့။ဆိတ္ေသကိုဖံုးထားတဲ့ မင္းတို႔ဆင္သားေရ
ႀကီးက ထူလြန္းပါတယ္။လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို မဆဲမိေအာင္။
႐ွင္ တမ္း စာ
ခံစားခ်က္တအံု႔စာ စိုရံု ရြာေနတဲ့မိုးက အခန္းရဲ႕ နံရံေတြမွာ ျမားေတြလို လာစိုက္ေနတယ္။
ေခတ္ႀကီးက အီဗိုလာ ေလေျပနဲ႔ ရစ္ခ်က္စတာစေကး ဘယ္ေလာက္ထပ္လႈပ္မယ္မွန္းမသိတဲ့
ငလ်င္နဲ႔။ငါတို႔ယိမ္းထိုးေနတာလည
ငါတို႔လြတ္ေျမာက္မယ္။ဆိုဆိုက္ယဥ
ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြမၿငိမ္ရင္ ငါတို႔ေျပးလိုက္ဖို႔၊ငါတို႔ရင္ထဲက ကြဲေနတဲ့အိမ္ကို ငါတို႔ျပန္ခ်ဳပ္ဖို႔။
ေနာက္တဆင္းမွာလည္း အို ဇာတ္႐ုပ္နဲ႔ပဲ ဘဝကိုပြဲထုတ္ခြင့္ ရသလို ငါတို႔စိတ္ေတြဟာ ကြန္ကရစ္။
ငံု႔ၾကည့္စရာအိမ္တိုင္မရိွဘူး။ေ
တကိုက္စာေလးဆိုေပမယ့္ ေမြးဖြားျခင္းကပဲ စရတာပါ။ဆိုင္ကလံုးေတြရိွတယ္။မီး
ေသစာရင္းရိွတယ္။ေမြးစာရင္းရိွတယ
မိတ္ေဆြတို႔သၾကၤန္စာဖတ္ၿပီးအရက္
ကဲတဲ့မိတ္ေဆြတို႔။ဓနသဟာယႏိုင္ငံ
ရေအာင္။လႊတ္ေတာ္တတ္ၿပီး ေစာက္ေရးမပါတာေတြပြားရေအာင္။ခန္
New Player
ေဟာ့ဒီမေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ ပါးစပ္ႀကီးကို ဖ်ာခ်ဳပ္အပ္ ႀကီးနဲ႔ ဆြဲခ်ဳပ္ပစ္လိုက္ေတာ့မယ္။
သြားရည္ေတြတျမားျမားက်ေနတဲ့ လ်ွာႀကီးကို အူပါအေခြလိုက္ပါလာေအာင္
ေစာင့္ဆြဲၿပီး ေျမေပၚအေထြးလိုက္ပံုခ်ေပးလိုက္ေ
သြားေတြက ေခတ္ကိုတကြၽတ္ကြၽတ္ဝါးဖို႔ ပလက္ေဖာင္းေပၚခုန္ဆင္းသြားၿပီ။
အသက္႐ႈလိုက္တိုင္း အဆုတ္နဲ႔ လာလာၿငိေနတဲ့ ေအာက္ဆီဂ်င္ဖတ္ေတြ။
အစာမေက်ဘူး။ကမၻာမေက်ဘူး။
အစာအိမ္ထဲ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေပတံေတြအေတာက္လိ
ဒစ္ဂ်စ္တယ္ဒိုင္ခြက္ေပၚေျပးလႊား
အေရးေပၚႏွလံုးေ႐ွာ့႐ိုက္သံေတြ အားလံုးတိတ္ဆိတ္ ႃငိမ္သက္သြားျပီ။
စကားလံုး MONSTER မ်ားသို႔ ဘုရား+သခင္ မွ Key:G Bossanova ျဖင့္စီရင္အပ္ေသာ အထိတ္+တလန္႔ ေပးစာ
+
ခင္ဗ်ားတို႔အျမင္မေတာ္လို႔ တိုက္ေပၚကျပဳတ္က်ၿပီး အုတ္ဆက္
ပြင့္ေနတဲ့ ကဗ်ာဟာ ငါပါပဲ။ငါဟာ တစ္ခုလပ္ ငါ့ကဗ်ာေတြ ကို ဘယ္ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔မွ တန္းညိွျပီး
ေနာက္လင္ မရေစရဘူး။ျမင္းတစ္ေကာင္ရဲ႕ခြာရာ
+
ခံုးထလာတဲ့ လိင္စိတ္ကို ေမတၱာတရားနဲ႔အပူေပးၿပီး ဆြဲေျဖာင့္ပစ္လိုက္တယ္။
+
ထစ္ခနဲဆိုေရာဂါက ၃၆၀။လည္ေနတဲ့ သံသရာထဲ ငါ့ကိုယ္ငါ လံုးေခ်ၿပီးပစ္ထည့္မိျပီ။
ရပ္ေနတဲ့အမွတ္စက္ကေလးမွာ ႐ုန္းႂကြေနတဲ့ အတၱေတြ။ကန္ခ်က္က တိုင္ထိၿပီးထြက္သြား။
ျပာျဖစ္သြားတဲ့အထိ တစ္ဂိုးမွ မရခဲ့တဲ့ လူေတြ လူေတြ။
+
အထင္ႀကီးၾက။အထုပ္ဆြဲၾက။အထာကိုင္
+
လက္ေယာင္လိုက္ေနတဲ့ အေတြးအေခၚေတြနဲ႔ အႏွစ္သံုးဆယ္ေက်ာ္ အထိမ္း
အသိမ္း ခံခဲ့ရတဲ့ ေဟာဒီ ဦးေခါင္းႀကီးကို conservative တံဆိပ္ကပ္ၿပီး လူလယ္ေခါင္မွာခ်ျပ လိုက္တယ္။
သံုးခ်က္တြက္နည္းအတိုင္းပဲ ငါတို႔ေတြဟာ ငတံုးေတြလို အနည္းလို
အမ်ားစားေျခ ေဖာ္ျမဴလာ အတိုင္း ငအေတြ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ လူေတြ လူေတြ။
ဒီၿမိဳ႕မွာ ခင္ဗ်ားက ဘာနတ္လဲ
ဒါလီရဲ႕ အရည္ေပ်ာ္ေနတဲ့နာရီေတြၿပီးရင္ ဒုတိယငါအလိုခ်င္ဆံုးက အရည္ေပ်ာ္ေနတဲ့
ကဗ်ာေတြပဲ။အ့ဲဒီကဗ်ာေတြကိုထည့္ဖ
တစ္စံုတစ္ေယာက္က ငါ့ကို မင္းကဗ်ာမေရးနဲ႔ေတာ့လို႔ေျပာလာရ
ၿမိဳ႕က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲက လမ္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ မိဘေမတၱာထမင္းဆိုင္ေလးရိွပါတယ္။
စားၾကေသာက္ၾကရင္း လမ္းေပၚမွာ အိမ္ဖြဲ႔ေနတဲ့ မိသားစုေတြ။
ဖြာလက္စ စီးကရက္ကို မီးသတ္ၿပီး ပလက္ေဖာင္းေပၚလႊင့္ပစ္လိုက္တယ္။
ေႏြဟာ ႐ွဲခနဲ ငါ့ေျခေထာက္ကို တစ္ခါသံုးပစၥည္းေတြနဲ႔ ဝင္ေဝွ႔တယ္။
လမ္းေဘးဓာတ္တိုင္ေတြ အရင္လိုပဲ ႐ႈပ္ယွက္ခတ္လို႔
ေကာင္းတုန္း၊မင္းလွ ခံတပ္အပါအဝင္ အားလံုးဟာ အေမွာင္မစင္ေသး။
သကၠရာဇ္ ၂၀၅၀ မွာ မင္းးးးးးဘဝကူးေကာင္းပါေစ မိဝါဆို
မင္းဟာသတၳဳမ်က္ႏွာနဲ႔ သိပ္လိုက္ဖက္တာပဲ။မင္းဟိုက္ထားတဲ့ ရင္ၫြန္႔မွာ ရမၼက္မီးေတြေတာက္လာေအာင္။
မင္းဝတ္ထားတဲ့စကတ္တိုတိုမွာ ပုရိသလိႈင္းေတြထန္လာေအာင္။သီအိုရီက်က် မင္းတြက္ခ်က္ၿပီး
မဟုတ္လား။မင္းေခါင္းေပၚကဝဲက်ေနတဲ့ ပလပ္စတစ္ဆံသားေတြကလည္း ၿမိဳ႕ရဲ႕ ျမစ္ေရႀကီးျခင္းသတင္းကို
ျဖစ္ေပၚေစခဲ့ၿပီ။မင္းဟာ ဓာတ္ႀကီးေလးပါးကိုလ်စ္လ်ဴ႐ႈထားတဲ့ သီရိမာပဲ။ဟမ္ဘာဂါကို မသိတဲ့
ဓာတုကလ်ာပဲ။မင္းဟာေအဒီ 2014 မွာေခတ္ထဲကို ကိုယ္လံုးတီးနဲ႔ ေျပးဝင္လာတဲ့ မိုင္ေလးဆိုင္ရပ္စ္ပဲ။
မင္းရဲ႕ရင္သားနဲ႔တင္ပါးထဲက ဆီလီကြန္ေတြမွာ စပါးၾကီးသည္းေျခကိုေဆာ့ဖ္ဝဲလ္လုပ္ၿပီးထည့္ထားတယ္။
ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္ႄကီးစီးျပီး မင္းလမ္းေလ်ွာက္တဲ့အခါဆန္႔က်င္ဘက္လိင္ေတြဟာ လည္တဆန္႔ဆန္႔နဲ႔လမ္းေပၚ
ထြက္လာၾကတယ္။မင္းႏႈတ္ခမ္းေတြက ယူေရနီယံနဲ႔ထြင္းထားတာလား/ တိုက္ေတနီယံနဲ႔သြန္းထားတာလား။
ေငြေရာင္တစ္လက္လက္ထေနတ့ဲ ပလက္တီနမ္လိုမင္းရဲ႕အေရျပားက ဘာေရာင္ျခည္ကိုမွ
မမႈဘူးဆိုတာေတာ့ေသခ်ာတယ္။ကမၻာႀကီးပူေႏြးလာတာကိုလည္း မင္းမသိဘူး။
သစ္ေတာေတြျပဳန္းတီးေနတာလည္း မင္းမသိဘူး။
လူေတြတဏွာ/အာဏာ႐ူး ႐ူးေနတာလည္း မင္းမသိဘူး။
ေရာဂါပိုးအသစ္အသစ္ေတြျဖစ္ေပၚေနတာကိုလည္း မင္းမသိဘူး။
ကိုယ္ခ်င္းစာတရားေတြ စုတ္ျပတ္သတ္လာတာလည္း မင္းမသိဘူး။
လိပ္ျပာအမွတ္ ၄၊အခန္း ၇/ဒီ၊တိုက္ ၁၃
ၾကက္ေျခခတ္။ ။ ေဆးလိပ္ေတြေသာက္ေနရတာကို ငါခံုမင္လာခဲ့တယ္။အေငြ႔ေတြကငါ့အေဖာ္ပဲ။
ငါ့႐ိုးသားျခင္းဝတ္ရံုဟာ အခန္းေထာင့္မွာျပာက်ေနၿပီ။အသက္႐ႈျခင္းကလြဲလို႔ ငါ့ခႏၶာကိုယ္အစိတ္
အပိုင္းေတြအားလံုးဟာ တစစနဲ႔ ေလာင္ကြၽမ္းေနခဲ့။ငါဟာ ငါ့ကိုယ္ငါ အႏုၾကမ္းစီးေနတဲ့ တေစၦ
တစ္ေကာင္ပဲ။ငါေပ်ာ္တယ္၊ငါမေပ်ာ္ဘူး။ေဝဒနာနဲ႔တည္ေဆာက္ထားတဲ့စိတ္။ငါ့ဦးေႏွာက္ထဲက
ဆဲလ္အေသေတြ၊ငါ့ကိုယ္ေပၚယွက္ျဖာစီးဆင္းေနတဲ့ ေသြးေၾကာေတြ အားလံုးဟာ အနက္ေရာင္
မလြယ္ေပါက္ေတြဆီကို ဦးတည္ေရြ႔လ်ား။ငါ့အေရျပားက ေညႇာ္နံ႔ေတြ ထြက္ေနၿပီ။၁၀ေပပတ္လည္
အခန္းက်ဥ္းေလးထဲက ေရနံေျမလုပ္သားေတြရဲ႕ ဘဝကို ဘာေၾကာင့္ငါသတိရေနမိ။ဘဝဟာဘာလဲ၊
အႏုပညာဟာ ဘာလဲ။ၿပီးေတာ့ ဝမ္းေရး၊ေရႏုတ္ေျမာင္းထဲက စီးကရက္အစီခံေလးလို ငါ့လူမႈ
ဝန္းက်င္မွာ ငါဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာကိုယ္ေဖာ့ထားႏိုင္မလဲ။(+ - × ÷)သခ်ၤာည့ံတဲ့ ငါ့ငယ္ဘဝကို
ငါမရင္းႏွီးတဲ့ လက္မဲႀကီးေတြကသာ ေျခာက္လွန္႔ေနခဲ့တာ။
ဒိုင္ယာဇီပင္နဲ႔ မာ႐ွီနဲ႔ ဆံပင္အ႐ွည္နဲ႔ ၁၉၉၆က ငါ့ လူငယ္ဘဝ
ဘာလာလာအကုန္ကစ္တယ္။အရာရာကို လက္မခံ/
လက္တည့္လည္းစမ္းလိုက္တာပဲ ဘာလာလာ။ေ႐ွာ့ခ္ေတြကို ေခါက္ထား။
အိတ္ကပ္ထဲေရလန္းတာနဲ႔ လူကလမ္းေပၚေရာက္ေနၿပီ။မုတၱ
ခိုးေရာင္းခဲ့ဖူး။ျပည္သူပိုင
အစြန္က ကီးေပၚမွာခ်ိတ္ထားတဲ့အရက္ျဖ
ညစာငတ္တဲ့လမ္းေဘးအုတ္ခံုေပ
မူးမူးနဲ႔ေအာ္ဆိုခဲ့။ခင္ဝမ္
ရြတ္ဖတ္ခဲ့။Ward Six ထဲ က အိုင္ဗင္ဂ႐ိုေမာ့ဗ္နဲ႔ စကားေတြေျပာခဲ့။
စိတ္ထဲစီးဝင္ေနတဲ့ ပင္လယ္ဟာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာပဲ။တာရာမင္း
ေရႊေရာင္ဖိနပ္ေပၚကအစိမ္း
Sunday, March 1, 2015
ခင္ဗ်ားမွာ အိပ္မက္ရိွလား
လယ္ႂကြက္တစ္ေကာင္မွာေတာင္ အိပ္မက္ရိွတယ္
လယ္ႂကြက္တစ္ေကာင္ရဲ႕အိပ္မက္ဟာ လံုးႀကီးေပါက္လွ စပါးခင္းႀကီးျဖစ္တယ္
လယ္ႂကြက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ အိပ္မက္ဟာ လံုးႀကီးေပါက္လွ စပါးခင္းႀကီးလို အစြမ္းကုန္ စိမ္းလန္း
လံုးႀကီးေပါက္လွ စပါးခင္းႀကီးဟာ လယ္ႂကြက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ နိဗၺာန္ဘံု
လယ္ႂကြက္ဟာ နိဗၺာန္ဘံု ကို ေမွ်ာ္မွန္းၿပီး ႐ွင္သန္တယ္
လယ္ႂကြက္ဟာ နိဗၺာန္ဘံု ကို ရည္စူးၿပီး သြားေတြကို ေသြးတယ္
အိပ္မက္တ္ို႔ ေရႊရည္လူးေလၿပီ
ရြာရိုး
ကံဇာတ္ဆရာက ကတ္ဆက္ကို အက်ယ္ႀကီးဖြင့္ေနသည္။
'ဟဲလို အေမ ေနေကာင္းလား၊ သား ဒီလ အုိတီမေကာင္းလို႔ အဲဒါ '
ေလၾကမ္းတိုက္ေနသည္။ ေညာင္ရြက္ေတြ တဖြဲဖြဲေႂကြေနသည္။
ေညာင္ကိုင္းေတြ တစ္ကိုင္းနဲ ့တစ္ကိုင္း တေျဖာင္းေျဖာင္း႐ိုက္ေနသည္။
ေညာင္ျမစ္ေတြေရာ ပုတ္သင္ဥေတြေရာ ေပၚကုန္သည္။
'စာဥရယ္ နင္ မေလး႐ွားသြားတာေတာင္ ၃ ႏွစ္ရိွၿပီ ငါ့ဆီ စာေလးတစ္ေစာင္ေတာင္ မေရးဘူး'
ေလၾကမ္းက အလစ္ဝင္ဝင္တိုက္သည္။ မေလး႐ွားပိေတာက္ပင္ေပၚက
စာသိုက္ေတြ ျပဳတ္က်သြားသည္။ စာဥေတြ ကြဲကုန္သည္။
'ငါ ႏြားမဟုတ္ဘူး ဝိုင္းစိန္၊ ဒါေပမယ့္ ငါ ငါ ႏြားလုပ္ပါရေစ
နင့္အ႐ွက္နဲ ့အသက္အတြက္ ငါ ႏြားလုပ္ပါရေစ'
တစ္ခါတရံ၌ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ ႏြားအုပ္ေပ်ာက္ေနေသာ ႏြားေက်ာင္းသားကဲ့သို႔။
ငါတို႔ဟာ အခ်ိန္မေရြးဖ်က္ခ်ခံရႏိုင္တဲ့ သေႏၶသားေလာင္းေတြ
တိမ္မည္းေတြကို ဆြဲျဖဲၿပီး ထြက္လာတဲ့ ၾကယ္ဟာ တိမ္မည္းေတြထဲ ဝင္သြားတယ္
ေနမဝင္အင္ပါယာ ဟာ ၾကယ္လား တိမ္မည္းလား
စၾကာတံဆိပ္ ဟာ ၾကယ္လား တိမ္မည္းလား
ခင္ဗ်ားမွာ ၾကယ္ ဘယ္ႏွစင္းရိွၿပီး တိမ္မည္း ဘယ္ႏွခင္း ရိွလဲ
ေစာက္ႀကီးေစာက္က်ယ္ လျပည့္ညကို မေစာင့္ေတာ့ဘူး
ခ်က္ခ်င္း ထေဆာက္လိုက္တယ္ ဖြဲ႔စည္းလိုက္တယ္ ေရးသားလိုက္တယ္
'ဒြိ' ဆန္တဲ့ အေရးအသားဟာ 'ဟ' ေနတယ္
'ဟ' ေနတဲ့ အေပါက္ကေန လြတ္ေျမာက္မႈ အာကာသကို ေတြ ့ႏိုင္မယ္
ကဗ်ာ့တံခါးကို လာလာေခါက္ေနတဲ့ ေခတ္ၿပိဳင္တေစၦ
လက္သည္းအ႐ွည္ႀကီးနဲ႔ ကုတ္ျခစ္တယ္ ဆံႏြယ္႐ွည္ႀကီးနဲ႔ လည္ပင္းပတ္တယ္
ေျခေထာက္အ႐ွည္ႀကီးနဲ ့ေစာင့္ကန္တယ္ လွ်ာအ႐ွည္ႀကီးနဲ ့နမ္းတယ္
ႏွစ္မ်ားဟာ အစိမ္းေသလို ေျခာက္လန္႔တယ္
တစ္ေယာက္ေသာသူ ကာလီမယ္ေတာ္အတြက္ ယဇ္ပူေဇာ္လို႔
တစ္ေယာက္ေသာသူ ငါးသက္ေစ့လႊတ္လို႔
သိမႈမွာ မီးစိမ္းေနပံုေလး ဆန္းၾကယ္
ကမၻာႀကီးဆီ လွမ္း 'ခ်က္တ္'တယ္ အာ႐ွတိုက္ႀကီးဆီ လွမ္း 'တက္ဂ္' တယ္
ေဆာင္းကို ဘယ္ေသာ့နဲ႔ ဖြင့္
ေဆာင္းႏွံ႔ရၿပီလို႔ သူမက ေျပာတယ္
ငါ႐ွဴသြင္းလိုက္တဲ့ ေအာက္ဆီဂ်င္ထဲ
ေဆာင္းနံ႔ေရာ သူမ ရနံ႔ေရာ ေရာယွက္ ေပ်ာ္ဝင္သြား
ငါေရာ ငါ့စိတ္ေရာ ငါ့ႏွလံုးသားေရာ ေရာယွက္ ေပ်ာ္ဝင္သြား
ငါေရာက္ေနတဲ့အရပ္က ႏွင္းမရိွဘူး
ငါ့ရင္ထဲမွာေတာ့ ႏွင္းရည္စက္လက္
ေရပိုက္ေခါင္းကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေဆာင္းဟာ က်လာ
မီးခလုတ္ကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေဆာင္းဟာ လင္းလာ
လွန္လိုက္တဲ့ စာအုပ္ၾကားထဲ ေဆာင္း
ေဒါင္းထားတဲ့ သီခ်င္းထဲလည္း ေဆာင္း
သစ္ရြက္ေလးက ေနေရာင္ရဲ႕ Note ထဲဝင္ၿပီး ကဗ်ာေတြ ခိုးဖတ္ေနတယ္
ငါ့ကိုယ္ငါ ႐ိုက္နွက္ ထုတ္ေဝလိုက္တဲ့ issue
ငါ့နား႐က္ အဂၤါဟာ အဂၤါေတြ တစ္စစီျပဳတ္ထြက္ ေနတဲ့ အဂၤါျဖစ္တယ္
ငါနဲ႔တူတဲ့ ခရမ္းခ်ဥ္သီးဖတ္ေလးဟာ ဟင္းအိုးထဲမွာ ဆူပြက္ေနတယ္
ငါ့ ဗီစီဒီပန္းျခံထဲမွာ မင္းသားနဲ႔မင္းသမီးဟာ ေစာက္ျမင္ကပ္ေလာက္ေအာင္ ပတ္ေျပးေနတယ္
ကဗ်ာထဲမွာ ဗိုက္ႀကီးသြားတဲ့ စာသားမေလးကို ကဗ်ာေရးသူဟာ တာဝန္ယူလိုက္တယ္
ငါဆာေနတဲ့အရာကို နာဆာက မျမင္ႏိုင္ဘူးလို႔ ငါထင္တယ္
စစ္မွန္တဲ့ပညာေရးစနစ္ကိုငတ္ရင္း
သစ္သားေကာက္ေၾကာင္းေလးထဲမွာ သစ္ေတာႀကီး႐ဲ႕ အသံရိွမလားလို႔ နားစိုက္ေထာင္မိတယ္
အေရးေပၚ ဥဩဆြဲသြားတဲ့ ကားထဲမွာ ငါပါသြားသလားလို႔ ဝရန္တာဆီ ေျပးထြက္ၾကည့္မိတယ္
ဟိုးေဝးေဝးက ေတာင္တန္းဆီ ျမဴခိုးေတြလို ငါလွမ္းဆက္သြယ္ေနတယ္
ေလယာဥ္သံဟာ ငါ့အိမ္လြမ္းနာဆီ ဗုံးေတြ ပိုက္စိပ္တိုက္ က်ဲခ်သြားတယ္
ငါ့ေသတၱာထဲမွာ သစ္တာေတြ တစ္ခုမွ်မရိွဘူးလို႔ ငါေဟာင္းပစ္လိုက္တယ္
ျမက္ရိတ္စက္ႀကီးက တဂီးဂီးနဲ႔ ငါ့စိတ္ေတြကို လာရိတ္ေနတယ္
ဂိုးျပတ္႐ွံဳးေနတဲ့ အေဝးကြင္းမွာ ငါဟာ လက္ခလယ္ ေထာင္ျပခံရသူ ျဖစ္တယ္
လူကုန္ကူးခံရတဲ့ မိ႐ိုးဖလာဟာ မမွတ္မိေလာက္ေအာင္ ငယ္႐ုပ္ေပ်ာက္သြားတယ္
မီးပံုးပ်ံ
အဲဒီမီးပံုးပ်ံႀကီးက သူ႔အေပၚတည့္တည့္
ပ်က္က်လာလိမ့္မယ္လို႔ မေတြးမိခဲ့ဘူး
အခု သူေတြးၿပီ
ေနာက္က် ဥာဏ္အလင္းပြင့္ေလးနဲ႔ သူေတြးၿပီ
လက္ခုပ္သံေတြဟာ အခ်ိန္မေရြးပ်က္က်သြားႏိုင္တယ္လ
ရယ္သံလြင္လြင္ေတြဟာ အခ်ိန္မေရြးပ်က္က်သြားႏိုင္တယ္လ
လြတ္လပ္ျခင္းေတြဟာ အခ်ိန္မေရြးပ်က္က်သြားႏိုင္တယ္လ
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြဟာ အခ်ိန္မေရြးပ်က္က်သြားႏိုင္တယ္လ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟာ အခ်ိန္မေရြးမေရြးပ်က္က်သြားႏိုင
ယံုၾကည္ခ်က္ေတြဟာ အခ်ိန္မေရြးပ်က္က်သြားႏိုင္တယ္လ
အမွန္တရားလို႔ ထင္ရတဲ့အရာေတြအားလံုး အခ်ိန္မေရြးပ်က္က်သြားႏိုင္တယ္လ
စိတ္တစိမ့္စိမ့္
လိုင္းေပၚေရာက္တာနဲ ့အာရံုက ေနာက္ေတာ့တာပဲ
ကြၽဲေျခရာခြက္ေလာက္ အၾကည္ဓာတ္ေလးကို ႏြားအုပ္ႀကီး ျဖတ္နင္းသြား
ေန႔စဥ္လူ႔ျဖစ္တည္မႈဆိပ္ကမ္းၿမိ့
ေနထြက္ခ်ိန္ကို မမီလိုက္တဲ့ေန႔ေတြ မ်ားလာတယ္
ေနဝင္ခ်ိန္ကို မျမင္လိုက္ရတဲ့ရက္ေတြ ထပ္လာတယ္
တင္းထားတဲ့စိတ္ေတြ အစည္းလိုက္ေျပက်သြားတယ္
အမိႈက္ကားထဲ သြန္ခ်လို႔မရတဲ့ အကုသိုလ္ေတြကို ျပန္ထမ္းလာရတယ္
တစက္ၿမိတ္ကေန လွိမ့္က်လာတဲ့ ေရစက္ေတြလိုပဲ
တခ်ိဳ႕ဘဝေတြ ဘဝအျဖစ္ကေန ေလွ်ာက်ေန
ကဗ်ာဟာ ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္ထက္ ဘယ္ေလာက္ျမင့္ျမင့္မွာ လြင့္ေနတဲ့ေတာင္လဲ
ကဗ်ာဟာ ပင္လယ္ေရေအာက္ ဘယ္ေလာက္နက္နက္မွာ ျမဳပ္ေနတဲ့ ကြၽန္းလဲ
မျမင္ရတဲ့ေတာင္ကို ကိုယ့္ဘာသာ နာမည္ေပးၿပီး တက္ေန
မျမင္ရတဲ့ကြၽန္းကို ကိုယ့္ဘာသာ နာမည္ေပးၿပီး ရြက္လႊင့္ေန
ညနက္ႀကီးထဲ ဘတၳရီအိုးလို အခန္းပ်က္ေနတဲ့ သိမႈနန္းႀကိဳးမွ်င္ေလးရဲ႕ လင္းပြင့္မႈ
ငါ့အခန္းကို ငါ ေလာ့ခ်လိုက္တယ္
ဧရာမမီးခိုးမိႈပြင့္ႀကီးေတြ
သူတို႔ေတြ ကမၻာဆီ ေရာက္လာၿပီးကတည္းက မျပန္ေတာ့
ဟီ႐ိုရိွးမားမွာ ပြင့္တယ္ ၊ အေ႐ွ ့ေတာင္အာ႐ွမွာ ပြင့္တယ္
ဥေရာပမွာ ပြင့္တယ္ ၊ လစ္ဗ်ားမွာ ပြင့္တယ္
အာဖဂန္နစၥတန္မွာ ပြင့္တယ္ ၊ ဆီရီးယားမွာ ပြင့္တယ္
အေမရိကမွာ ပြင့္တယ္ ၊ အာဖရိကမွာ ပြင့္တယ္
တိုက္ႀကီး ၆ တိုက္စလံုးမွာ သူတို႔ပြင့္တယ္
ၿမိ့ဳေတာ္ႀကီးတစ္ခုလံုး တစ္စျပင္ႀကီးျဖစ္သြားေအာင္ သူတို႔ပြင့္တယ္
ဥယ်ာဥ္ႀကီးတစ္ခုလံုး ျပာပံုႀကီးျဖစ္သြားေအာင္ သူတို႔ပြင့္တယ္
ေသြးသံရဲရဲ ေသပန္းေတြ အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ အဆုတ္လိုက္အခဲလိုက္ျဖစ္ေအာင္ သူတို႔ပြင့္တယ္
မိသားစုေတြ၊ အသိုက္အျမံဳေတြ တစ္စစီတစ္ပိုင္းစီတစ္မႈန္႔စီ ျဖစ္ေအာင္ သူတို႔ပြင့္တယ္
မ်က္ရည္ေတြ ေခ်ာင္းစီး၊ ႏွလံုးသားမွာ အာဃာတမီးေတြ ေတာက္ေအာင္ သူတို႔ပြင့္တယ္
မိုးေပၚကို ေထာင္ကန္လိုက္တဲ့ ေဘာလံုး
မိုးေပၚကို ေရသန္႔ဗူးေကာက္တဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ေဘာလံုးကို ေထာင္ကန္လိုက္တယ္
ေျမျပင္ေပၚ ျပန္က်လာတယ္
အခန္း(၂)
မိုးေပၚကို ေကာက္စိုက္သမေလး တစ္ေယာက္ ေဘာလံုးကို ေထာင္ကန္လိုက္တယ္
ေျမျပင္ ေပၚ ျပန္က်လာတယ္
အခန္း(၃)
မိုးေပၚကို ကေလးစစ္သားေလး တစ္ေယာက္ ေဘာလံုးကို ေထာင္ကန္လိုက္တယ္
ေျမျပင္ေပၚ ျပန္က်လာတယ္
အခန္း(၄)
မိုးေပၚကို ပ်ံက်ေစ်းသည္မေလးတစ္ေယာက္ ေဘာလံုးကို ေထာင္ကန္လိုက္တယ္
ေျမျပင္ေပၚ ျပန္က်လာတယ္