ငါျမိဳ႕ျပန္လာေတာ႔
လမ္းမီးတိုင္ေတြက အေမွာင္ကိုထမ္းထားရတုန္း
တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ႔ နွင္းေတြက
ျမိဳ႕ကို မလြတ္တမ္းဖက္လို႔
အက်အေပါက္မ်ားတဲ႔ ေက်ာက္ၾကမ္းလမ္းေပၚ
ငါ႔ဖိနပ္အသက္က ယဲ႔ယဲ႔ေလး
အမူးလြန္ေနတဲ႔လေရာင္က
သံုးေျမွာင္႔ဖန္တံုးလို ငါ႔ရင္ဘတ္မွာ အလင္းယိုင္ခ်ိန္
တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးေတြက
ဟင္ခနဲ ၊ ဟာခနဲ
သူတို႔ေလာင္းထားတဲ႔ပြဲဟာ
ငါနဲ႔ ေလာကဓံ မ်ားလား
ငါကန္ရတဲ႔ကြင္းက နွင္းေတြအရမ္းက်တယ္
တခါ တခါ ငါ႔ဂိုးငါမျမင္ရဘူး
အေမွာင္ထဲ စိမ္းေနတဲ႔မ်က္လံုးစိမ္းေတြက
ငါ႔ကို လူစိမ္းလို ထိုးထိုးေဟာင္တယ္
ဒီျမိဳ႕ကလယ္ကြင္းစိမ္းစိမ္းေတြထ
ဒီျမိဳ႕နဲ႔ ငါက ပိုမ်ားစိမ္းေနလို႔လား
လူငယ္ဘဝကို ရစ္သမ္က်က်ခတ္ေနတဲ႔ ခ်ာတိတ္ေတြက
ငါ႔ကို key အသစ္လို စူးစမ္းတယ္
ငါလည္း အေမ႔မုန္႔ဖိုးေလးနဲ႔ အနာဂတ္ကိုေအာ္ဆိုရင္း
ျမိဳ႕နဲ႔ ၾကိဳးျပတ္ခဲ႔တဲ႔ ဂစ္တာတစ္လက္ပါကြာ
ညၪ္႔နက္သန္းေခါင္ စာေအာ္ေအာ္က်က္တတ္တဲ႔ ေကာင္မေလးက
သန္းေခါင္ညၪ္႔နက္ သားေခ်ာ႔ေတးကိုဆိုလို႔
အလန္႔တၾကား ငါ႔သက္ျပင္းငါတက္နင္းမိေပါ႔
ငါ......ကမၻာအျပားၾကီးေပၚ ေမွာက္အိပ္ခဲ႔တဲ႔ နွစ္ေတြေလ
ၾကာခဲ႔ျပီ
ၾကာခဲ႔ပါျပီ
အရာရာဟာ ၾကာသြားခဲ႔ပါျပီ
ေဟာင္းလည္း ေဟာင္းခဲ႔
နြမ္းလည္း နြမ္းခဲ႔
ငါ အိမ္တံခါးကိုေခါက္မိေတာ႔
အန္းဒိတ္ပန္းပု တစ္ရုပ္လို
အေမက ငါ႔ကို အနုပညာေဈးမျဖတ္ခဲ႔ဘူး ။ ။
Monday, March 2, 2015
ႀကိဳး
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment