ဘယ္ေတာ႔မွမကုန္တဲ႔မီးစာဟာ စိတ္အသားႏုကိုမလြတ္တမ္းဝင္ခဲထားတယ္

စပ္မိစပ္ရာဟာ စစ္တလင္းပဲ
မ်က္လံုးထဲက်ည္ကပ္အၿပည္႔ၿဖည္႔ထားတဲ႔ စုန္းေတာက္ေနတဲ႔ ပါးပ်ဥ္းေငါေငါေတြ
လတ္ဆတ္တဲ႔အေတြးအေခၚမွန္သမွ် ကာလယႏၱယားရဲ႕ခံတြင္းႀကီးထဲ မိႈေစာ္နံသြားသလိုမ်ိဳး
ဒီေန႔သတင္းစာဟာ ဒီေန႔အတြက္ပဲလား
ၿဖတ္ေဖာက္ခ်ဳပ္ထားတဲ႔ အမည္နာမေတြ အဆီရႊဲေနတဲ႔ဟန္ႀကီးပန္ႀကီးေတြ
ေက်ာက္သားနဲ႔ထြင္းထားတဲ႔အေတြးအေခၚဟာ ေရညွိေပၚ ေခ်ာ္လဲေရာထိုင္သြားသလိုမ်ိဳး
စိတ္ကိုဂ်က္ပင္ထိုးလိုက္တိုင္း Suicide သီခ်င္းက အရိုးကြဲေအာင္ထိ မိုင္ကုန္ေမာင္းဝင္လာတယ္
ဆုတ္ၿဖဲခံထားရတဲ႔ေတာင္တန္းႀကီးေတြေအာက္ ေနေရာင္ကိုလက္ထိုးအန္ေနရတဲ႔ ေၿမစာၿမက္ေတြ
ၿပည္တန္တဲ႔ တန္ဆာေတြ ေဖြးေဖြးလႈပ္ေနတဲ႔ ေနႀကာပန္းခင္းႀကီးထဲက
ဝမ္းေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ ၿပည္႔တန္ဆာေတြ
ထမင္းတစ္နပ္စာဟာ တစ္ဘဝစာလံုးကို အႏုႀကမ္းဝင္စီးပစ္လိုက္တဲ႔အေႀကာင္း 
ႏိူင္ငံသားဟာ ႏိူင္ငံ႔အေရးနဲ႔မသက္ဆိုင္တဲ႔အတြက္ ႏိူင္ငံသားရဲ႕အဓိပၸါယ္ဟာ
ခြက္ထိုးခြက္လန္ဟာသၿဖစ္ေႀကာင္း
ရွင္သန္မႈနဲ႔ေအာင္ၿမင္ၿခင္းအတြက္ ဖန္ဆင္းရွင္ကို ေက်းဇူးတင္ရၿပီး
ဗံုးဆံထဲခ်ိတ္ပါသြားတဲ႔အသားတစ္ကိစၥဟာ အစြန္းေရာက္လက္ခ်က္ သက္သက္သာၿဖစ္ေႀကာင္း
တစ္ေယာက္အေရၿပားေပၚ တစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ကေလးကို ရႊဲရႊဲစိုေအာင္ဆမ္းလို႔
တစ္ေယာက္ရဲ႕စိတ္အတြင္းသားထဲမွာေတာ႔ တစ္ေယာက္ရဲ႕လုပ္ႀကံမႈႀကီး စိုက္လို႔
တစ္ေယာက္လင္းဖို႔အေရး တစ္ေယာက္မွာ ပိန္းပိတ္ေအာင္ခ်ဳပ္လို႔
တစ္ေယာက္တက္ဖို႔အေရး တစ္ေယာက္ဇက္မွာ ကြ်ဲပခံုးထလို႔
ကြ်က္ကြ်က္ဆူေနတဲ႔ ေလာကဓံကို တစ္က်ိဳက္ထဲေမာ႔ေသာက္ပစ္လိုက္သလို
အလွ်ံတညီးညီးနဲ႔ ေတာ္လဲသံႀကီး ကုပ္ခြစီးဝင္လာတဲ႔ မစၦရိယေတြ
သတ္ကြင္းထဲလက္ဗလာနဲ႔ အသက္လုေနရသူလို ၿမင္ၿမင္ရာဟာ မီးေတာက္ခ်ည္းပဲ
ထစ္ခနဲရွိ တက္မလာနဲ႔ ေတာက္ခ်ထည္႔လိုက္မယ္ လက္ညိဳးကေလးနဲ႔ဆိုတာခ်ည္းပဲ
ထစ္ခနဲဆို တက္မလာနဲ႔ ၿဖတ္နင္းထည္႔လိုက္မယ္ လည္မ်ိဳတည္႔တည္႔ကိုဆိုတာခ်ည္းပဲ
လူဟာ လူပီသလိုက္ပံုမ်ား လူသတ္လို႔ လူေသတာေတာင္ လူမသိလိုက္တဲ႔ ပိရိမႈ
ကတုတ္က်င္းတူးဖို႔သက္သက္ေလာက္နဲ႔ေတာ႔ လူ႕ဘဝဂုဏ္ပုဒ္ႀကီးကို နံရံမွာမခ်ိတ္ဆြဲႏိူင္ေသးဘူး 
ေႀကးစားေတြ ေႀကးစားေတြ ဂုဏ္သေရရွိဝတ္ရံုဖားဖားႀကီးေတြနဲ႔ ေႀကးစားေတြ
အစြယ္ေငါေငါႀကီးေတြကို ဖေရာင္းတိုင္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး မည္ကာမတၱအလင္းငုတ္စိေလးနဲ႔
ပိန္းပိတ္ေနတဲ႔ ဘဝေတြကို ခ်ဴဆီထည္႔ၿပီး သပ္ရိုက္သြင္းခ်င္ေနတဲ႔ ေႀကးစားေတြ
မစၦရိယေႀကးစားေတြ အမိန္႔ရေႀကးစားေတြ လိုင္စင္ရေႀကးစားေတြ
ေၿမြတစ္ေကာင္လို ေပ်ာ႔တိေပ်ာ႔ဖတ္နဲ႔ ထိုးလိုက္မွၿဖင္႔ နဂါးမ်က္ေစာင္းေတာင္ ေထာင္႔ကပ္လို႔
မႈတ္လိုက္မွၿဖင္႔ ဓာတ္ေငြ႕ပိုက္လိုင္းႀကီး ဗံုးခြဲခံလိုက္ရသလို ေငါက္ခနဲထိုးထြက္မယ္႔အဆိပ္ဟာ တဟူးဟူး
ကိုယ္႔ဝမ္းနာေနတာေတာင္ ကိုယ္တိုင္ေမ႔ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားခဲ႔ရတဲ႔ လူ႕ဘံုႀကီး
သြားသုတ္သုတ္ လာသုတ္သုတ္ အိပ္သုတ္သုတ္ စားသုတ္သုတ္ ဘဝႀကီးထဲ
ေလာကဓံတစ္ခုပဲ ေနမဝင္ခဲ႔တာပါ
ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာကို ငတ္ႀကီးက်တယ္ စာနာစိတ္ကို ငတ္ႀကီးက်တယ္
မွ်ေဝလက္ေတြကို ငတ္ႀကီးက်တယ္ လူပီသမႈကို ငတ္ႀကီးက်တယ္
အဲဒီလို ႀကီးေကာင္ႀကီးမား မိုက္လံုးႀကီးႀကီးနဲ႔ လူ႕ဘံုႀကီးထဲ ငတ္ႀကီးက်ခဲ႔ဖူးတယ္
ေသၿခင္းတရားအတြက္ေမြးလာခဲ႔ရၿပီးရင္ ရွင္သန္ၿခင္းတရားအတြက္ ဘာေတြကို ေမြးထားခဲ႔ရမလဲ
ငယ္ငယ္တုန္းက စႀကာဝဠာႀကီးကိုေတာင္ပိုင္တဲ႔စိတ္နဲ႔ တိမ္ေတြေပၚလမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ႔ဖူးသမွ် 
အခု မေရရာၿခင္းေတြက ကိုယ္႔ဘဝေပၚ ၿမိဳ႕ပတ္ရထားႀကီးလို ေခါက္တံု႔ေခါက္ၿပန္ ၿဖတ္ေလွ်ာက္လို႔
ၿမိဳ႕ေဟာင္းႀကီးရဲ႕နံရံေပၚ အေလ႔က်တြားတက္ေနတဲ႔ ႏြယ္ရွင္ေတြလို
ေလးဘက္လံုေနတဲ႔နားမလည္ၿခင္းမ်ားထဲ ေမးခြန္းေတြဟာ မီးခိုးႀကြက္ေလွ်ာက္ တလြင္လြင္ အူလို႔
အတိတ္ကိုလက္ထိုးအန္လိုက္တိုင္း အိမ္ရနံ႔ဟာ ေလာကဓံကို ဝံ႔ဝံ႔စားစားပုန္ကန္လို႔
ဝမ္းနည္းမႈကို မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ထြန္းညွိလိုက္တိုင္း သိမ္ငယ္ၿခင္းဟာ လေရာင္လို တသြင္သြင္ၿဖာလို႔
တဆတ္ဆတ္တုန္ရီေနတဲ႔ ရင္ကြဲသံေတြကို ဆီမီးလိုထြန္းလို႔
တဖ်ပ္ဖ်ပ္ခါေနတဲ႔ အထီးက်န္ၿခင္းကို အသက္လိုေစာင္႔ေရွာက္လို႔
ဒီကမၻာမွာ ငါ ေနေပ်ာ္ခဲ႔ပါတယ္
အဲဒီလို တစ္ေႀကာင္းတည္းေသာဝါက်နဲ႔ တစ္ေလာကလံုးကို အႀကိမ္ႀကိမ္ လိမ္ပစ္လိုက္မိတယ္