Monday, March 2, 2015

အစကေန အစေတြဆြဲထုတ္ျပီး လက္စသတ္လုိက္တယ္

ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲေဆာက္/ေစာက္ နဲ႕ထြင္းခ်လုိက္တယ္။ ဘာပုံမ်ားေပၚလာမလဲလုိ႕ ေစာင့္ၾကည့္။ အေသသားေလးေမြးခံရတဲ့ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ဟာ အဆဲလ္/ဆဲ ေလးေတြကုိယ္စီနဲ႕ စေမြးခဲ့ ရပါတယ္လူၾကီးမင္းခင္ဗ်ာ။ ၾကည့္လုိက္တုိင္းခပ္ေစာင္းေစာင္းေတြခ်ည္းပဲ ေတြ႕ရတယ္။ ျဖတ္လုိက္တဲ့ လက္မွတ္ေတြ။ ဖတ္လုိက္တဲ့ သတင္းေတြထဲေမတၱာတရားဆုိတာခ်ည္းပဲ။ အဲဒီေမတၱာတရားေတြမွာပဲ လူ႕အျဖစ္ေတြ တက္တက္စင္ေအာင္လြဲ။ အလြဲေတြက လြပ္လြပ္လပ္လပ္ၾကီးကုိလြဲ။ စစ္အတြင္းက ဗုံးခုိက်င္းထဲမွာအသက္ရွဴရသလုိမ်ဳိး အထိတ္တလန္႕သားေကာင္ေတြ။ ေမွာင္တဲ့ၾကားထဲ မည္းမည္းျမင္ရာ ေသြးလန္႕ရတဲ့ အိပ္မက္ဆုိးမ်ဳိးဆက္ၾကီးပါ လူၾကီးမင္း။ ကလိမ္ျခံဳက်မႈေတြက ကမာၻၾကီးေပၚကေန ဘယ္ေတာ့မွ အျမစ္ျပတ္ႏုိင္မလဲ။ ေတာျပံဳးပါတယ္ ေတာင္ျပံဳးပါတယ္ လူၾကီးမင္းခင္ဗ်ာ။ မျဖစ္ႏုိင္တာေတြခ်ည္းအိပ္မက္ေပးေတာ့ ဘဝေတြက ေသြးထြက္သံယုိေတြခ်ည္းျဖစ္လုိ႕။
ေငြေၾကးရဲ႕ဇာတ္လမ္းထဲ ခပ္နာနာအႏွက္ခံရတဲ့အနာေတြခ်ည္း ျပည့္ႏွက္။ အမွန္တရားဟာ တကယ္ကုိ အာသာေျပရုံငုံထားတဲ့ ပါးစပ္ေတြထဲ ပုိးစုိးပက္စက္ မုဒိန္းအက်င့္ခံရတယ္။ ယဥ္ေက်းမႈကုိ ကုိယ္လက္ႏွီးေႏွာပစ္လုိက္ဖုိ႕ အာသာဆႏၵ ျပင္းျပလာတဲ့လူငယ္ေတြ။ တစ္ခုခုဆုိ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ခံစားမႈ လမ္းဆုံးထဲ ေရာက္သြားတယ္။ ေခတ္ဆုိတဲ့ အမ်ဳိးသမီးက စုိးရိမ္ေရအမွတ္နဲ႕ တုိင္းျပီးေစာင့္ၾကည့္တယ္။ အေၾကာက္တရားကုိ ဖိသိပ္ခဲ့တဲ့ ေခတ္ဟာ လူၾကီးမင္းတုိ႕ လက္ေပၚတင္ ဆုံးခဲ့ျပီးပါျပီ။ စကၠဴအကပ္ခံရတဲ့ မုန္႕လုံးလုိမ်ဳိး လုံးလည္ခ်ာလည္လုိက္ ပ်င္းစရာေကာင္းတဲ့ ပညာေပးဇာတ္လမ္းေတြကုိ ေရေရာသာက္ျပီး ၾကည့္ေနရတယ္။ အာရုံေတြေမွာက္မွားမိတဲ့အခါ လူၾကီးမင္းတုိ႕ဟာ ဒီကဗ်ာကုိ ႏွလုံးသားနဲ႕နာနာဖတ္ပါ။ အစမေကာင္းခဲ့တဲ့ လူ႕အျဖစ္ထဲ အစထဲကရုိးမွ အစုိးရဆုိတာခ်ည္း ေပၚလာတဲ့အခါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕မွာ အနတၱတရားထဲ အစုိးမရလုိ႕ အစမရုိးရုံလုိ႕ မေျဖႏုိင္တဲ့အခါ။ လူငယ္က လူငယ္စရုိက္အတုိင္း ေပါက္ကြဲပြင့္ထြက္တတ္ပါတယ္ လူၾကီးမင္းခင္ဗ်ာ။ လူၾကီးမင္း လူၾကီးလုိ႕ မင္း။ ဖုန္းထဲကထြက္လာတဲ့လူၾကီးမင္း။ အခြံေတြလြတ္ေနတဲ့ ေစ်းထဲက အခြံလြတ္လူၾကီးမင္း။ ခပ္ရုိင္းရုိင္းတုံ႕ျပန္လုိက္တဲ့အခါလူၾကီးေတာ့ ၾကီးလာတာတစ္ခုပဲရွိတဲ့ လူၾကီးမင္းမ်ားခင္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ဟာ ဖိႏွိပ္အားကုန္သြားတဲ့အခါ တန္ျပန္တြန္းကန္တတ္တဲ့ စပရိန္ေခတ္ထဲက လူငယ္မ်ားဆုိတာ လူၾကီးမင္းတုိ႕ နားလည္ေစခ်င္ပါတယ္။





0 comments:

Post a Comment