မနက္မလင္းခင္ကတည္းက စိတ္ကို တအာအာ ထိုးဆိတ္ေနက် ေသြးဆာေနတဲ့က်ီးကန္းတစ္ေကာင္။
ဖြင့္ထားတဲ့ျပတင္းကေန ေနေရာင္အစားထိုးျပႆဒါးေတြ တြဲခိုျဖာက်ၿမဲ။
ကၽြန္ေတာ့္အဘိဓာန္မွာ တစ္ပတ္တစ္ခါ ကုသေနရတဲ့အႏုစားစိတ္ေရာဂါတစ္မ်ဳ
ေရစီးသန္တဲ့ျမစ္ . . .အဲဒီလို အသံထြက္ၾကည့္မိရံု အာေခါင္ေတြ နာက်င္အက္ကြဲ။
အေအးခန္းဧည့္ရိပ္သာေရွ႕ကြက္လပ္မ
တကယ့္တနဂၤေႏြေတြပါ . . . ၿမိဳ႕ႀကီးသားစတိုင္လ္အျပည့္နဲ႔ လမ္းကို တက္ႀကိတ္သြားေသးတယ္။
သိမ္ငယ္နိမ့္ပါးစိတ္ဟာ ေရာဂါ . . . ကယ္ၾကပါ အဲဒီမ်က္စိသူငယ္ေလးကို ကယ္လိုက္ၾကပါ။
ရုပ္ရွင္လက္မွတ္ႏွစ္ေစာင္/ ပန္းၿခံတစ္ခု/ ႏွစ္ဦးသားဆုေတာင္း/ တြဲလက္ / ထီးတစ္ေခ်ာင္း/
ကိုယ္မပိုင္ဆိုင္ႏိုင္တဲ့ကမၻာငယ
အေၾကာင္းႀကီး / ငယ္ ရွိ/မရွိ ဘယ္ငွက္မွ ျပန္မလာဘူး။
ေခြး မအူ/ ေၾကာင္ မျခစ္/ ပုရစ္ မျမည္။အူေတြသာ ျခစ္ျခစ္ေတာက္ ျမည္တယ္။
ထမင္းသိုးဟင္းသိုးေတြနဲ႔ မရွက္ၿမိန္ၿမိန္၊အက္ဆစ္မိုးေတြ ရင္ၿပိဳကိန္းဆိုက္ေအာင္။
သူဟာ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ လက္ႏႈိက္ၿပီး ငါ့ခႏၶာကိုယ္ေပၚ ျဖတ္ေလွ်ာက္၊သူ႕ခ်စ္သူတနဂၤေႏြဆီ
အနာဂတ္ဆက္တိုင္း ႀကိဳတင္လုပ္ႀကံခံထားရ။က်ိန္စာ။လ
အေ၀းကေန ပါဆယ္ထုပ္ၿပီး ပို႔လိုက္တဲ့ဒုကၡတရားကို ရင္ခုန္ေမွ်ာ္လင့္မိသလိုေပါ့။
ဒီထက္ပိုေကာင္းတာ ရမလားအထင္နဲ႔ ဒီေလာက္ေကာင္းတဲ့အေရးအသားကို အမဲဖ်က္သလို ဖ်က္ခ်လိုက္မိတယ္။
Monday, March 2, 2015
တနဂၤေႏြဖတ္စာ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment