ကြၽန္ေတာ့ကြၽန္ေခတ္ နည္းပညာကြၽန္ေခတ္။
အာဏာမွမရတာ ငါ့ကဗ်ာေတြဘယ္ၾသဇာရိွပါ့မလဲ။
ဆာေလာင္ျခင္းဟာ ငါ့ေန႔စဥ္အမွတ္အသား။
ငါ့အေရျပားေပၚ ၾကပ္ခိုးလိုစြဲေနတဲ့ လူလုပ္ယဥ္ေက်းမႈ။
သာၿပီ ေဟ့ ဆို ထုခ်င္ႏွက္ခ်င္ အက်င့္ႀကီးကိုက ပါေနတာ။
ငါလည္းအတူတူပဲ။အေငြ႕ဆြမ္းသာ ဖုန္းရမယ္ဆို မ်က္လံုးကေလးကို စင္းလို႔။
ဒုကၡက လ်ွာၾကမ္းႀကီးနဲ႔ ငါ့ပါးကို လ်ွက္တယ္။အေပ်ာ္ေပါ့။
ဒိုင္ယာေလာ့ခ္ဒိုးေတြနဲ႔ ငါမရြေတာ့ဘူး။လူေတြရဲ႕ဟန္ေဆ
ကြၽန္းလံုးမ်က္ႏွာျပင္ေပၚကႏ
တခ်က္တခ်က္ ငါ့ဘယ္ဘက္ရင္္အံုက စူးစူးၿပီးေအာင့္တယ္။
အဂၤလိပ္အကၡရာနဲ႔ၿမိဳ႕ေတြမွာ ငါဟာ ဘာသာစကားခြက္ေပ်ာက္သူ။
ငါ့တူးေျမာင္းထဲမွာ တတိယကမၻာစစ္ဟာ ျဖစ္ၿပီးတာၾကာပါေပါ့လား။
တစ္မ်ိဳးေလးလန္းလို႔လည္း ဒီလူ႔အဖြဲ႔အစည္းဆိုတာႀကီးကို ခ်စ္တာေပါ့။
ႀကိတ္ခိုက္ေနတာၾကာၿပီ။ငါ့အာရ
ေစြ႔ေစြ႔ခုန္။ဘာအတြက္ဘာကို
တစ္ေယာက္တည္းနားေတြကန္း။
ႀကိဳးနီအိတ္ႀကီးကို လြယ္လို႔။ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပ
Monday, March 2, 2015
ဟယ္လို...ေၾကာင္သူေတာ္
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment